Edukacyjne aspekty ustawodawstwa kościelnego w Polsce (późne średniowiecze–początek czasów nowożytnych). Zarys zagadnienia

Abstract

W XIII wieku nastąpiła w Polsce znacząca poprawa funkcjonowania systemu szkolnictwa parafialnego, działały dość liczne już edukacyjne zakłady zakonne, systematycznie wzrastała jakość nauczania w szkołach katedralnych i kolegiackich. Jednakże prawdziwym impulsem do przemian organizacyjnych w zakresie edukacji na ziemiach polskich stało się utworzenie uniwersytetów w Pradze i Krakowie. W okresie XIV–XVI wieku nastąpiły dalsze przemiany w strukturze organizacyjnej szkół, które wynikały po części z wpływów czynników zewnętrznych (wojny husyckie, migracje studentów i profesorów, efekty kolonizacji na prawie niemieckim), a po części ze świadomych działań na gruncie prawnym, podejmowanych przez czynniki kościelne i świeckie. Celem artykułu jest analiza treści różnych aktów normatywnych, poczynając od kanonów soborowych, poprzez statuty synodalne prowincjonalne i diecezjalne, a skończywszy na aktach kapituł katedralnych i kolegiackich, które zmieniały rzeczywistość szkolną na ziemiach monarchii Piastów i Jagiellonów.

Keywords

• ustawodwastwo
• szkolnictwo
• historia wychowania
• edukacja kościelna