کارآیی و ایمنی فرم نانو ذرات ICD-85 به عنوان یک ترکیب ضد سرطانی در مقایسه با فرم آزاد آن

Abstract

امروزه مطالعه بر روی نانوذرات پلیمرهای زیست تخریب پذیر به عنوان یک رویکرد در افزایش کارایی داروهای ضد سرطان و کاهش اثرات جانبی آنها متمرکز شده است. در مطالعات قبلی، ثابت شد ترکیب ICD-85 (مشتق از سموم دو گونه جانوری) اثر ضد سرطانی دارد. در این مطالعه، استفاده از نانوذرات سدیم آلژینات به منظور افزایش کارایی و کاهش اثرات جانبی ICD-85 مورد بررسی قرار گرفت. اثر مهاری با سنجش MTT بررسی گردید. اثر نکروتیک با اندازه گیری آنزیم لاکتات دهیدروژناز تعیین گردید. آپوپتوز با استفاده از کیت کالریمتری کاسپاز 8 بررسی شد. نتایج حاصل از سنجش سایتوتوکسیسیته نشان داد که فرم انکپسوله ICD-85 موجب افزایش کارایی در برابر سلول های سرطانی HeLa شده و میزان IC50 در مدت زمان 48 ساعت از 5/2±29 میکروگرم بر لیتر در فرم آزاد ICD-85 به 5/2±18 میکروگرم بر لیتر در فرم انکپسوله ICD-85 کاهش یافته است. فرم آزاد ICD-85 اثر سایتوتوکسیک ملایم حدودا IC50 معادل 60 میکروگرم بر لیتر بر روی سلول های نرمال MRC-5 داشته است در حالی که فرم انکپسوله ICD-85 اثر هدفمند در مهار سلول های سرطانی HeLa بدون اثر معنادار بر روی سلول های نرمال MRC-5 دارد. مکانیسم القاء آپوپتوز توسط فرم های آزاد و انکپسوله ICD-85 بر روی سلول های HeLa از طریق فعال شدن کاسپاز 8 هدایت می شود. آنالیز نتایج سنجش کاسپاز 8 نشان داد که میزان القای آپوپتوز فرم انکپسوله ICD-85 در مقایسه با فرم آزاد دو برابر بیشتر است. بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق می توان گفت ترکیب ICD-85 اثر مهاری نسبتا هدفمند بر روی سلول های سرطانی از طریق القای آپوپتوز در مقایسه با سلول های نرمال دارد، در حالی که در فرم انکپسوله آن این تاثیر هدفمند افزایش یافته است.

Keywords

• سدیم آلژینات
• نانوذرات
• اثر نکروتیک
• آپوپتوزیس