Āsīb/shināsī-i Darmāngāhī-i Dāmpizishkī (Oct 2018)
ارزیابی پتانسیل پروبیوتیکی سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس بر ریخت‌شناسی روده بلدرچین ژاپنی در طول دوره پرورش
Abstract
بهدلیل اثرات مضر مصرف آنتیبیوتیکها بر سلامت گلههای طیور و متعاقب آن بهمخاطره افتادن سلامت جوامع بشری، تلاش برای استفاده از مواد جایگزین بهجای آنتیبیوتیکهاافزایش یافته است. از جمله مناسبترین موادی که جهت جایگزینی مورد بحث واقع شدهاند، پروبیوتیکها میباشند. هدف از این آزمایش، ارزیابی غلظت‌های مختلف چهار سویه بومی پروبیوتیک بر ریخت‌شناسی روده بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی روی 560 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه با 7 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه بلدرچین به ازای هر واحد آزمایش در طول مدت 5 هفته انجام شد. تیمارها شامل گروهشاهد، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پری‌مالاک (تیمار 2)، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پروتکسین (تیمار 3)، تیمارهای 4، 5، 6 و 7 که بهترتیب حاوی ترکیب چهار سویه بومی در سطوح 50، 100، 150 و 200 گرم بهازای هر تن جیره بودند. بیش‌ترین ارتفاع پرزها در دئودنوم بلدرچینهای مربوط به تیمار حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود و هم‌چنین بیش‌ترین ارتفاع پرزها در ژوژنوم و ایلئوم بهترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 50 و 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در دئودنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره و گروه شاهد بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در ژوژنوم هم بهترتیب در تیمارهای حاوی پروبیوتیک‌های بومی در سطوح 50 و 150 گرم به ازای هر تن جیره و گروه شاهد مشاهده شد. بر اساس یافتههای این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس در سطح 150 گرم در هر تن خوراک موجب افزایش ارتفاع پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت‌ها و بهبود عملکرد تولید می‌شوند، به‌طوری که مخلوط سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس دارای پتانسیل پروبیوتیکی در بلدرچین ژاپنی میباشند.
