Tropienie użytkowe jako forma rekreacji ruchowej w Polsce

Abstract

Celem pracy była charakterystyka osób uprawiających tropienie użytkowe (mantrailing) w Polsce. Profil uczestnika i motywy uprawiania mantrailingu, określone na podstawie wyników badań ankietowych, zostały uzupełnione definicjami i aktualnym stanem wiedzy na temat tropienia użytkowego. Zwrócono uwagę na konieczność podjęcia dalszych badań, przyczyniających się do lepszego poznania i zrozumienia tej dynamicznie rozwijającej się formy rekreacji. Podstawowymi motywami uprawiania mantrailingu w Polsce jest określenie potrzeb i predyspozycji psa oraz chęć poznania jego cech bezpośrednio w warunkach pracy w terenie. Dla amatorów tropienia użytkowego zdawanie egzaminów i uzyskiwanie certyfikatów w tym zakresie nie jest istotne, podobnie jak aspekt rywalizacji między ich psami. Zaliczają mantrailing do całorocznych czynności plenerowych, w każdych warunkach terenowych. Uprawiają go najczęściej raz w tygodniu, ze względu na intensywność wysiłku zaliczając do czynności średnio intensywnych, a ze względu na stopień złożoności technicznej – do średnio trudnych. Zdecydowana większość osób uprawiających tropienie użytkowe jest sprawna fizycznie i podobnie jak w większości aktywności związanych z psami, liczebnie przeważają kobiety. Listę ras psów mantrailingowych cechuje ogromna różnorodność. W większości opinii brak też zdecydowanych wskazań ras preferowanych w tropieniu użytkowym. Głównymi czynnikami mogącymi negatywnie wpływać na popularyzowanie mantrailingu w Polsce są ograniczenia czasowe i finansowe.

Keywords

• aktywność fizyczna
• mantrailing
• rekreacja
• sporty kynologiczne
• szkolenie psów
• tropienie użytkowe