هنر اسلامی (Aug 2021)
جایگاه باستان گرایی و نمادهای اسطورهای در برجسته سازی ( شعر و نگارگری)
Abstract
شعر و نگارگری از هنرهایی هستند که با بیان و تصویرگری توانایی بالایی در انتقال مفاهیم دارند. در این میان کاربرد روشهایی چون برجستهسازی نقش مهمی پررنگ کردن قدرت انتقال فرهنگ و نمادهای فرهنگی دارند. در برجستهسازی در لغت به معنای پیش زمینه، جای برجسته و آشکار به‌کار رفته و در اصطلاح به عدول و انحراف هنری از هنجار متعارف زبان گفته می‌شود. یکی از اشکال آشنایی‌زدایی برجستهسازی است و آن زمانی تحقق می‌یابد که هنجارگریزی بیانگر مفهومی باشد؛ یعنی نقش بپذیرد. از دید فرمالیست‌های روس، هنجارگریزی یا فراهنجاری یکی از روش‌های تأثیرگذار برجستهسازی ادبی در شعر هست. پژوهش حاضر بر آن است تا با شیوه‌ای توصیفی - تحلیلی به جایگاه باستانگرایی و نمادهای اسطورهای در برجستهسازی (شعر و نگارگری) بپردازد. یافته‌های پژوهش نشـان می‌دهـد که باستانگرایـی و نمادهـای اسطورهای در برجسته‌سازی‌های زبانی و معنایی همچون تکرار واج، تکرار کلمه، تکرار عبارت، تشخیص، کنایه، استعاره، تشبیه و حس‌آمیزی و... دستخوش عادتزدایی شدهاند و موجبـات برجستهسازی در شعر را فراهم نموده‌اند. در نگارگری نیز نمادهای باستانگرایی و اسطورهای با برجستهسازی جلوه بیشتری یافتهاند.اهداف پژوهش:بازشناسی جایگاه باستانگرایی و نمادهای اسطورهای در برجستهسازی شعر و نگارگری.بررسی برجستهسازی با عناصر تصویرساز و خیالانگیز در شعر فارسی و عرب.سؤالات پژوهش:باستانگرایی و نمادهای اسطـوره‌ای چه جایگاهی در برجستهسـازی شعر و نگارگری دارند؟باستانگرایی و نمادهای اسطورهای تا چه اندازه و چگونه توانسته‌اند موجبات برجستهسازی سخن را فراهم آورند؟
Keywords
