اقتصاد کشاورزی و توسعه (Nov 2023)

بررسی اثر نوسانات نرخ ارز بر مصرف مواد غذایی در مناطق روستایی ایران

  • مهدی شعبان زاده خوشرودی,
  • ابراهیم جاودان,
  • محسن رفعتی

DOI
https://doi.org/10.30490/aead.2023.361801.1510
Journal volume & issue
Vol. 31, no. 3
pp. 59 – 88

Abstract

Read online

نرخ ارز، با توجه به تأثیرات آن بر قیمت تمام ‏شدة کالاهای وارداتی، یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر مصرف مواد غذایی به‏ شمار می‏‌رود، به‏ گونه‌‏ای که نوسان‌‏های نرخ ارز و به تبع آن، نوسان‏‌های قیمت مواد غذایی، با اثرگذاری بر بعد دسترسی به غذا، امکان تحقق امنیت غذایی را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد. با این رویکرد، در مطالعة حاضر، به بررسی تأثیر نوسان‏‌های نرخ ارز بازار آزاد بر مصرف مواد غذایی در مناطق روستایی ایران پرداخته شد؛ همچنین، برای بررسی میزان اثربخشی سیاست‌­های سال‎‌­های اخیر دولت در راستای مهار نوسان‌های ارزی، تأثیر سیاست یارانه ارز ترجیحی بر مصرف در مناطق روستایی نیز تحلیل شد، چراکه دستیابی بدین اهداف زمینه‏‌ساز شناخت لازم برای تصحیح سیاست­‌های جاری و یا اتخاذ سیاست‌های جدید ارزی است. بدین منظور، ابتدا با به­ کارگیری مبانی نظری و مطالعات مختلف، مدل نظری تحقیق تبیین شد و سپس، اطلاعات مورد نیاز طی دوره زمانی 1400-1384 جمع­ آوری و در قالب مدل پانل خودتوزیعی (خودتوضیح) با وقفه‌‏های گسترده (ARDL) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که افزایش نوسان‌های نرخ ارز، مصرف خانوارها را در مناطق روستایی در کوتاه‌مدت و بلندمدت کاهش می­‌دهد؛ همچنین، سیاست یارانه ارز ترجیحی، اگرچه بر مصرف خانوار اثر مثبت و معنی‌دار داشته، اما این تأثیر قابل توجه نبوده است. از سوی دیگر، بر اساس نتایج پژوهش، طی دوره کوتاه‌مدت و بلندمدت، اثر شاخص قیمت گروه­‌های غذایی بر مصرف مواد غذایی در مناطق روستایی ایران منفی و در مقابل، اثر افزایش درآمد خانوارها بر مصرف مواد غذایی در مناطق روستایی مثبت و معنی‌دار بود. در نهایت نیز جزء تصحیح خطا نشان داد که به‏ دلیل سرعت پایین تعدیل، تأثیر شوک­‌ها یا همان تکانه‏‌های ارزی بر قیمت مواد غذایی در اقتصاد ایران بسیار ماندگار است (نزدیک به دو سال). با توجه به نتایج به‏ دست ‏آمده، با اجرای سیاست ارز ترجیحی، امکان دستیابی به هدف ثبات مصرف مواد غذایی فراهم نمی‌شود؛ از این‏ رو، حذف آن و استفاده از سیاست‌های ارزی شناور مدیریت ‏شده ضروری می‏‌نماید. با حذف سیاست یادشده برای حمایت از امنیت غذایی اقشار ضعیف جامعه در کوتاه­ مدت، می‌­توان به توزیع بسته‌های غذایی از طریق دستگاه‌های متولی از جمله کمیته امداد و سازمان بهزیستی روی آورد؛ سیاست پرداخت نقدی- کالایی نیز یکی از سیاست­‌هایی است که در دوره کوتاه ­مدت، امکان توزیع مناسب‌تر یارانه‌ها را فراهم می‏‌سازد. با این همه، در دوره بلندمدت، افزایش و یا ثبات قدرت خرید مردم به ‏ویژه اقشار کم‏ درآمد و ضعیف تنها از طریق اجرای سیاست­‌های ایجاد اشتغال، تقویت تولید و عرضه امکان‌­پذیر خواهد بود.

Keywords