„Konik bardzo się zmęczył”. Koń jako metafora ciała doświadczającego

Abstract

Celem tego artykułu jest pokazanie, że ciało konia może stać się metaforą ciała doświadczającego, przeciwstawionego baletowemu ciału idealnemu (nadrealnemu). Ważnym kontekstem jest dla mnie pozycja koni w cyrku tradycyjnym, których występy są traktowane jako forma manifestacji władzy człowieka nad światem natury. Ujarzmienie dzikości na cyrkowej arenie można bowiem rozpatrywać jako proces paralelny do dyscyplinowania ciała baletowego. Drugim ważnym dla mnie wątkiem jest związek koni z wojną. W kulturze i historii koń jest jednocześnie podbijanym i podbijającym. To samo można powiedzieć o ciele, które z jednej strony musi przejść represyjny i uprzedmiotawiający proces uspołeczniania, z drugiej – warunkuje „ja” bycie w świecie, realnie kształtuje tożsamość podmiotu. Do zilustrowania tych tez i przemyśleń służy mi spektakl kolektywu Via Negativa Dziewiąta.

Keywords

• koń, taniec, balet, ciało doświadczające, europa