اثر سطوح مختلف فعالیت ورزشی بر تعادل ایستا و پویای پای برتر و غیر¬برتر زنان

Abstract

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، اثر سطوح مختلف فعالیت ورزشی بر تعادل ایستا و پویای پای­برتر و غیر­برتر زنان ورزشکار و غیرورزشکار بوده است. مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های تحقیق حاضر را 24 زن ورزشکار فوق‌فعال با میانگین سن 35/1±4/22 سال، قد 10/6±5/164 سانتیمتر و جرم 35/5±46/56 کیلوگرم، 24 زن ورزشکار فعال با میانگین سن 71/0±08/22 سال، قد 37/5±75/159 سانتیمتر و جرم 48/5±76/59 کیلوگرم و 24 زن غیرورزشکار با میانگین سن 21/1±20/21 سال، قد 38/4±96/160 سانتیمتر و جرم 78/5±14/59 کیلوگرم تشکیل دادند که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. افراد فوق‌فعال و فعال هفته‌ای حداقل 6 و 3 جلسه به ترتیب و هر جلسه یک تا یک و نیم ساعت به فعالیت ورزشی می‌پرداختند. اما افراد غیرفعال نیز شامل کسانی بود که فاقد هرگونه فعالیت ورزشی منظمی بودند. آزمودنی‌ها هیچ گونه آسیب‌دیدگی در اندام تحتانی، آسیب سر و سیستم وستیبولار نداشتند. از آزمون لک‌لک برای ارزیابی تعادل ایستا (پایای 87/0) و از آزمون ستاره برای ارزیابی تعادل پویا (98/0-94/0 ICC= - 96/0-85/0ICC=) استفاده شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت معناداری بین هر کدام از گروه‌ها و از t وابسته نیز برای بررسی تفاوت درون‌گروهی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر تفاوت معناداری را بین زنان فوق‌فعال، فعال و غیرفعال در تعادل ایستا و پویا، به صورت جداگانه، نشان داد (05/0P≤ ) در حالی که تفاوت معناداری بین تعادل پای برتر و غیربرتر افراد در تمام گروه‌های حاضر مشاهده نشد (05/0P≥ ). نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر، بنابراین، به افراد غیرفعال توصیه می‌شود که جهت بالا رفتن تعادل که جزء مهمی از زندگی محسوب می‌شود، در فعالیت‌های ورزشی مشارکت فعال داشته باشند. کلید واژه‌ها: فعالیت ورزشی، تعادل ایستا، تعادل پویا، پای برتر، پای غیر برتر