تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجی گری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجیگری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان انجام گرفت. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر مجرد در مقطع کارشناسی (18-25 سال) دانشگاه­های آزاد اسلامی شهر تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1397 بود. حجم نمونه 458 نفر (231 دختر، 227 پسر) بود که به روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: شادکامی آکسفورد ، هوش معنوی، کیفیت روابط بین فردی، تاب آوری و شفقت خود. به منظور تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-V21 و AMOS استفاده شد. همچنین داده­ها با استفاده از مدل تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه هوش معنوی بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم دارد. هوش معنوی با میانجی گری تاب­آوری بر شادکامی اثر غیرمستقیم دارد. نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم هوش معنوی از طریق متغیر واسطه­ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی­دار نیست. کیفیت رابطه بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم و معنی­داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه­ای تاب آوری بر روی شادکامی معنی­دار است. مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه­ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی­دار نیست. بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در طراحی درمان‌های مناسب‌تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می‌رساند.

Keywords

• شادکامی
• هوش معنوی
• کیفیت روابط بین فردی
• تاب آوری
• شفقت خود