Pizhūhish-i Naft (Feb 2016)
شبیه سازی فرآیند تزریق پیوسته گاز دی اکسیدکربن در مخزن آسماری با هدف ازدیاد برداشت نفت، دفع دی اکسیدکربن و بررسی پارامترهای موثر عملیاتی: مطالعه موردی
Abstract
تزریق دی‌اکسیدکربن یکی از رایج‌ترین روش‌های ازدیادبرداشت نفت است. هدف این مقاله شبیه‌سازی فرآیند تزریق پیوسته گاز دی‌اکسیدکربن در مقیاس میدانی به منظور محاسبه ضریب بازیافت این فرآیند و ظرفیت ذخیره‌پذیری دی‌اکسیدکربن در یکی از میادین جنوب غربی ایران است. گاز دی‌اکسیدکربن مورد نیاز از جریان گازهای خروجی نیروگاه برق رامین جدا خواهدشد. با استفاده از نرم‌افزار تجاری، شبیه‌سازی ترکیبی مدل مخزن واقعی انجام و تاثیر مهمترین پارامترهای عملیاتی نظیر حجم گاز تزریقی، نرخ تزریق گاز، تعداد و محل چاه‌های تزریقی، محل مشبک‌کاری چاه‌های تزریقی، نسبت گاز به نفت مجاز چاه‌های تولیدی و همچنین انحلال دی‌اکسیدکربن در آبده بررسی شد. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که افزایش حجم گاز تزریقی اگرچه ذخیره‌سازی دی‌اکسیدکربن را افزایش می‌دهد، اما لزوما ضریب بازیافت نفت را افزایش نخواهد داد. نرخ تزریق و کیفیت عملیات مشبک‌کاری لایه‌ها بیشترین تاثیر را در ضریب بازیافت نفت دارند. تزریق در لایه‌های تحتانی به طور همزمان ضریب بازیافت و ذخیره‌پذیری گاز را افزایش داده و افزایش فاصله چاه‌های تزریقی و تولیدی سبب افزایش ضریب بازیافت نفت می‌شود. افزایش نسبت گاز به نفت تولیدی مجاز، ذخیره‌پذیری گاز را کاهش و ضریب بازیافت نفت را افزایش می‌دهد. انحلال بخشی از گاز دی‌اکسیدکربن تزریقی در آبده موجب کاهش ضریب بازیافت و افزایش ذخیره‌پذیری گاز دی‌اکسیدکربن می‌شود. در بهترین سناریو، ضریب بازیافت فرآیند تزریق گاز 5/7% و ذخیره‌پذیری گاز دی‌اکسیدکربن BSm3 33، معادل 60 میلیون تن گاز دی‌اکسیدکربن است.
Keywords
