مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Feb 2016)
ساخت و ارزیابی سازگاری سلولی و زیست‌تخریب پذیری برون‌تن کامپوزیت 3PGS/CaTiO برای کاربرد به عنوان Conduit عصبی
Abstract
مقدمه: Poly(glycerol sebacate) (PGS) پلیمری زیستی و نوین برای کاربرد‌های زیست‌پزشکی با سازگاری زیستی بالا و خواص مکانیکی نزدیک به بافت‌های نرم بدن و همچنین قابلیت تنظیم خواص در حین ساخت می‌باشد؛ اما این پلیمر، به تخریب زیستی به نسبت سریعی دچار می‌شود که به طور معمول، از نرخ بازسازی اعصاب محیطی بالاتر است و برای کاربرد به عنوان Conduit عصبی نیاز به بهبود خواص تخریبی دارد. روش‌ها: ابتدا، پیش‌پلیمر PGS سنتز و سپس معادل 5 درصد وزنی آن سرامیک کلسیم تیتانات (3CaTiO) که سازگاری زیستی بالایی دارد، به آن اضافه شد و مخلوط حاصل تحت عملیات پخت قرار گرفت تا استحکام آن افزایش یابد. بیوکامپوزیت حاصل، مورد تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف‌سنجی تبدیل Fourier فروسرخ (FTIR یا Fourier transform infrared spectroscopy)، آزمون تخریب زیستی برون‌تن و ارزیابی سمیت سلولی با سلول 929L قرار گرفت. یافته‌ها: در نهایت، کامپوزیتی با توزیع ذرات بالا به دست آمد که آزمون تبدیل Fourier فروسرخ از ایجاد پیوندی شمیایی بین دو پیش‌ساز آن حکایت داشت. زمان تخریب زیستی برون‌تن، 23 درصد کاهش در افت وزن دوره‌ی 60 روزه‌ی تخریب کامپوزیت نسبت به پلیمر خالص را نشان داد. نتایج کشت سلول، زیستایی بالای 90 درصد پس از 5 روز کشت برای این کامپوزیت نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نرخ تخریب زیستی، وزن مولکولی و سازگاری سلولی، می‌توان این کامپوزیت را برای کاربرد Conduit عصبی مورد ارزیابی‌های بیشتری قرار داد.
