اثر پودر آویشن شیرازی و ویرجنیامایسین بر عملکرد رشد، چربی های سرم و پراکسیداسیون چربی گوشت در بلدرچین ژاپنی گوشتی

Abstract

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تغذیه سطوح مختلف آویشن شیرازی و آنتی­بیوتیک ویرجنیامایسین بر عملکرد، فراسنجه‌های خون، اجزای لاشه و کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار انجام شد و به هر تیمار 4 تکرار دارای 20 قطعه بلدرچین یک روزه اختصاص داده شد. تیمارهای غذایی شامل: جیره شاهد (بدون افزودنی) و جیره شاهد حاوی ویرجنیامایسین (02/0 درصد) و یا سطوح 5/0، 1، 2 و یا 5/2 درصد پودر آویشن شیرازی بودند. در انتهای آزمایش (سن 35 روزگی) از هر تکرار یک جوجه نر به­صورت تصادفی انتخاب شد و پس از خون‌گیری، ذبح گردید و جهت بررسی خصوصیات لاشه مورد استفاده قرار گرفت. همچنین ران سمت راست آنها جهت اندازه‌گیری شاخص تیوباربیتوریک اسید به مدت یک ماه به فریزر منتقل شد. در کل آزمایش، تیمارهای غذایی تاثیر معنی‌داری بر مصرف خوراک و اضافه وزن نداشتند. مقدار ضریب تبدیل در جیره‌های حاوی آنتی‌بیوتیک، و سطوح 2 و 5/2 درصد آویشن به­ترتیب 71/2، 75/2 و 76/2 بود که نسبت به گروه شاهد (86/2) به­طور معنی‌داری کمتر بود (05/0PPP<). مقدار این صفت برای تیمار شاهد و سطوح 5/0، ۱، ۲ و 5/2 درصد آویشن به­ترتیب 24/1، 7/0، 75/0، 78/0و 74/0 بود. یافته‌های تحقیق حاضر نشان می‌دهد که پودر آویشن شیرازی (به ویژه در سطح 2 درصد) می‌تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتی‌بیوتیک محرک رشد در جیره بلدرچین ژاپنی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords

• آویشن
• بلدرچین ژاپنی
• فراسنجه‌های خونی
• عملکرد