واکاوی آداب تربیت فرهنگی در نهج البلاغه(مطالعه موردی:حوزه اخلاقیات)

Abstract

هدف این پژوهش واکاوی آداب تربیت فرهنگی در نهج البلاغه(مطالعه موردی:حوزه اخلاقیات) است.روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش تحلیل داده ها ،تحلیل مفهومی پیش رونده بوده است. برای این منظور ابتدا مفهوم تربیت فرهنگی و سپس آداب تربیت فرهنگی در حوزه اخلاقیات(یکی از حوزه های سه گانه تربیت فرهنگی)به شیوه تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته اند تا از طریق تحلیل، ارزیابی و دسته بندی آداب ، به سمت استنباط آموزه های تربیت فرهنگی در ابعاد چهارگانه ی حوزه اخلاقیات(اخلاق بندگی، اخلاق فردی، اخلاق اجتماعی و اخلاق زیست محیطی) دست یابیم. شیوه جمع‌آوری داده‌ها کتابخانه‌ای بود که شامل فیش‌برداری از منابع داخلی و خارجی بوده است.ابتدا نامه‌ها،خطبه‌ها و حکمت‌هایی که در بردارنده‌ی هر یک از مصادیق مرتبط با آداب مورد بررسی بودند شناسایی شدند و سپس یافته‌ها؛دسته‌بندی،تحلیل و توصیف شدند. یافته‌های پژوهش مؤید این هستند که آداب مرتبط با بعد اخلاق اجتماعی دارای بیشترین بسامد می‌باشند که نشان دهنده‌ی این مهم است که فرامین علوی بیشتر بر مبنای مسائل اجتماعی هستند.نتیجه گیری: هدف مربی بزرگ بشریت،تنها مجهز ساختن انسان به آداب اخلاق فردی نیست،بلکه ساختن جامعه‌ای اخلاق مدار مدنظر وی می‌باشد؛چرا که سعادت فرد با سعادت جامعه گره خورده است.اگر در جامعه‌ای رفتارهای اخلاق اجتماعی به عنوان یک قرارداد و به صورت قانون پذیرفته شوند،افراد در نهایت صلح،امنیت و آرامش به حیات خود ادامه می‌دهند و آن جامعه از بروز آسیب‌های جبران ناپذیر رفتاری و گفتاری در سایه بی‌اخلاقی اجتماعی مصون می‌ماند.

Keywords

• تربیت فرهنگی
• آداب
• اخلاقیات
• نهج‌البلاغه