کامپوزیت های پلیمری به عنوان جاذب های امواج الکترومغناطیسی

Abstract

تکنولوژی جذب امواج الکترومغناطیس در ناحیه میکروموج موضوع ارزشمندی برای مقاصد تجاری، وسایل ارتباطی، مدنی، نظامی و بسیاری از سیستم های الکترونی و تکنولوژی در عصر حاضر است. با رشد سریع وسایل الکترونیکی بی سیم به دانش و موادی نیاز است که امواج مضر را جذب کند و ارزان و مناسب نیز باشد. با توجه به ماهیت و جایگاه مواد جاذب امواج، سنتز این مواد و بررسی خواص آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار می‌باشد. با توجه به اینکه امواج دارای میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی هستند، یک ماده جاذب امواج ایده آل باید توانایی جذب هر دو نوع امواج الکتریکی و مغناطیسی را دارا باشد. نانوکامپوزیت های حاوی مواد هادی الکتریسیته، مناسب ترین کاندید برای کاربرد در مواد جاذب امواج اند. با استفاده از نانوکامپوزیت های فوق می توان بخش الکتریکی موج را جذب، انرژی آن را تبدیل به حرارت کرد و بدین ترتیب باعث میرایی این امواج شد. بحث دوم خاصیت مغناطیسی امواج بوده که مربوط به میدانی است که امواج ایجاد می کنند. نانوذرات مغناطیسی قادرند با ایجاد میدان های مغناطیسی بسیار کوچک باعث جذب امواج شوند. بنابراین، نانوکامپوزیت های حاوی ترکیب پلیمرهای مزدوج، که خاصیت نیمه رسانایی دارد و نانوذرات مغناطیسی معدنی چشم اندازهای جدیدی برای کاربرد در مواد جاذب امواج ایجاد کرده است. کامپوزیت های فوق، سبک بوده و به راحتی سنتز می شوند. به دلیل جایگاه ویژه کامپوزیت های جاذب امواج در زندگی امروزی، بحث در مورد انواع این مواد، نحوه تهیه آنها و پارامترهای تاثیرگذار بر خواص آنها موضوع مقاله می باشد.

Keywords

• جذب امواج
• نانوکامپوزیت
• پلی آنیلین
• فریت
• کاهش بازتاب