Journal of Agricultural Science and Sustainable Production (Dec 2021)

تأثیر باکتری‌های حل‌کننده پتاسیم بر خصوصیات کمّی و آنزیمی کلزا در خاک شور

  • صادق بیک نژاد درونکلایی,
  • محمدرضا عامریان,
  • همت اله پیردشتی,
  • اسماعیل بخشنده,
  • احمد غلامی

DOI
https://doi.org/10.22034/saps.2021.43012.2584
Journal volume & issue
Vol. 31, no. 4
pp. 17 – 33

Abstract

Read online

اهداف: بررسی تأثیر باکتری‌های حل‌کننده پتاسیم بر ویژگی‌های کمّی و آنزیمی کلزا (Brassica napus L.) رقم هایولا 50 در خاک شور از اهداف این پژوهش بود. مواد و روش‌ها: آزمایش به صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در خاک شور منطقه گهرباران میاندورود در سال زراعی98-1397 انجام گردید. تیمارهای مورد مطالعه شامل کود شیمیایی سولفات پتاسیم در هفت سطح شاهد، 25، 50، 75، 100، 125 و 150 کیلوگرم در هکتار به عنوان کرت اصلی و جدایه‌های باکتری در پنج سطح شاهد (بدون استفاده از باکتری)، باکتری Pantoea agglomerans، باکتری Rahnella aquatilis، ترکیب همزمان دو باکتری Pantoea agglomerans و Rahnella aquatilis و کود زیستی تجاری حل‌کننده پتاسیم بارور 2 (شامل باکتری‌هایPseudomonas koreensis وPseudomonas vancouverensis) به عنوان کرت فرعی بودند. در پایان فصل زراعی، صفاتی نظیر عملکرد دانه، بیولوژیک و روغن دانه، میزان جذب عنصر سدیم و پتاسیم در اندام‌های هوایی و دانه کلزا و میزان فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان نظیر کاتالاز، گلوتامین پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: نتایج تجزیه واریانس حاکی از تأثیر معنی‌دار سطوح مختلف کود و تلقیح بر صفات عملکرد دانه، روغن، سوپراکسیداز دیسموتاز (SOD) و سدیم ساقه بود. علاوه بر این، اثرات متقابل برای صفات عملکرد دانه و روغن دانه، آنزیم SOD و سدیم ساقه معنی‌دار بود. ترکیب همزمان دو باکتری P. agglomerans و R. aquatilis به عنوان بهترین تیمار، موجب افزایش معنی‌دار صفات عملکرد دانه، بیولوژیک و روغن دانه، پتاسیم و سدیم دانه و ساقه و کاهش معنی‌دار آنزیم‌های CAT، GPX و SOD نسبت به تیمار شاهد شد. طبق نتایج تجزیه رگرسیون، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک و دانه در تیمار تلقیح ترکیبی دو باکتری مشاهده گردید که به ترتیب باعث افزایش 39 و 06/51 درصدی این صفات نسبت به تیمار شاهد شد. علاوه بر این، بالاترین عملکرد روغن (9/73 درصد بیشتر در مقایسه با تیمار شاهد) نیز با کاربرد همزمان دو باکتری به همراه مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: به طور کلی با کاربرد همزمان دو باکتری P. agglomerans و R. aquatilis امکان افزایش عملکرد دانه و روغن و بهبود شرایط رشدی کلزا در شرایط خاک شور وجود داشته که از آن می‌توان در زراعت پایدار کلزا استفاده نمود.

Keywords