تأثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی گالکتین 3 و مقاومت به انسولین در رت‌های صحرایی نژاد ویستار مبتلا به دیابت بارداری

Abstract

مقاله پژوهشی مقدمه: دیابت بارداری (Gestational diabetes mellitus) GDM، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های متابولیک در زنان باردار است. به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام آن تأثیر قابل توجهی بر رشد جنین، زایمان و دوره‌ی نوزادی دارد. هدف از این مطالعه، تأثیر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی گالکتین 3 و مقاومت به انسولین در رت‌های صحرایی مبتلا به دیابت بارداری بود. روش‌ها: 60 سر رت صحرایی ماده‌ی ویستار (با وزن 10 ± 220 گرم) به طور تصادفی در 6 گروه شاهد (Ctr)، گروه شاهد+تمرین هوازی تداومی (Ctr+CON)، گروه شاهد+تمرین هوازی تناوبی (Ctr+INT)، گروه دیابت بارداری (GDM)، گروه دیابت بارداری+تمرین هوازی تداومی (GDM+CON)، گروه دیابت بارداری+تمرین هوازی تناوبی (GDM+INT) قرار گرفتند. گروه‌های تمرین در دوران بارداری تحت تمرینات با تردمیل قرار گرفتند. سطوح مقاومت به انسولین و گالکتین 3 اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری ANOVA یک راهه برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته‌ها: غلظت گالکتین 3 سرم در گروه GDM به طور معنی‌داری بیشتر از گروه Ctr بود، از طرفی سطح گالکتین3 در گروه‌های GDM+CON و GDM+INT بطور معنی‌داری کمتر از گروه GDM بود. وزن گروه GDM بطور معنی‌داری بیشتر از گروه Ctr و گروه‌های تمرین در روز بیستم بارداری بود. سطوح مقاومت به انسولین در گروه‌های GDM+CON و GDM+INT بطور معنی‌داری کمتر از گروه GDM بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی در بهبود دیابت بارداری مؤثر بودند، اما تفاوت معنی‌داری بین دو مدل تمرین وجود نداشت. علاوه بر این همبستگی مثبت و معنی‌داری بین گالکتین3 و GDM یافت شد که ممکن است به عنوان یک عامل بالقوه برای پیش‌بینی پیشرفت GDM استفاده شود.

Keywords

• دیابت
• بارداری
• گالکتین 3
• مقاومت به انسولین
• تمرین هوازی