واکاوی سازه‌های توسعه کسب‌و‌کارهای نوپای کشاورزی ایران

Abstract

امروزه کسب‌وکارهای نوپای کشاورزی در اقتصاد کشور نقش حیاتی بر عهده دارند؛ به طوری که یکی از دغدغه‌های سیاست‌گذاران کشور کمک به توسعه و بهبود این نوع کسب‌و‌کارها برای بسط نوآوری و رشد اقتصاد محلی و ملی است. از این رو، پژوهش حاضر قصد دارد سازه‌های توسعة کسب‌و‌کارهای نوپای کشاورزی ایران را واکاوی کند. این تحقیق از نوع پیمایشی با رویکرد کمی بود و جامعة آماری آن را سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان حوزه کسب‌و‌کارهای نوپای کشاورزی، خبرگان و کنشگران فعال در زیست‌بوم و کسب‌و‌کارهای نوپای کشاورزی و صاحبان این نوع کسب‌و‌کارها تشکیل دادند که 104 نفر از آن‌ها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه‌گیری تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه بود که روایی محتوایی آن توسط گروهی از متخصصان و صاحبنظران تأیید شد و برای تعیین پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن مناسب بود. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزارهای V26 SPSS و SmartPLS V4 بهره گرفته شد. یافته‌های بخش انعکاسی مدل ارزیابی نشان داد که روایی همگرا و تشخیصی سازه‌ها در حد مناسب برآورد شدند. نتایج حاصل از مدل مؤلفه‌های سلسله مراتبی بر روی 42 متغیر توسعة کسب‌و‌کارهای نوپای کشاورزی 9 عامل یا سازه را شناسایی کرد. این عوامل به ترتیب شامل: مدیریتی، اطلاعاتی، بازاری، شبکه ارتباطی، قانونی، طبیعی- محیط زیستی، زیرساختی، دولتی- حمایتی و آموزشی بودند. بنابراین می‌توان با اتخاذ رویکردی جامع، نظام‌مند و متناسب با شرایط کشور، فرصت‌های کارآفرینانه را در این بخش فراهم کرد.

Keywords

• استارت‌آپ‌ها
• رشد
• چالش‌ها
• نوآوری
• فناوری