تأثیر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر شاخص هایپوکسی و التهاب در بافت چربی موش‌های چاق نر ویستار

Abstract

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح HIF-1α و TNF-α در بافت چربی موش­های چاق نر ویستار بود. آزمودنی­ها شامل 30 سر موش 16 هفته­ای چاق بود که به مدت هشت هفته از رژیم پر­چرب استفاده کرده بودند. آزمون وامانده­ساز پیش­بین حداکثر اکسیژن مصرفی برای تعیین شدت فعالیت انجام شد. سپس حیوانات به گروه­های کنترل، فعالیت تداومی و HIIE تقسیم شدند. فعالیت HIIE شامل پنج وهله دو دقیقه­ای با شدت vVO2max100% که به وسیله چهار وهله دو دقیقه­ای با شدت vVO2max30% از هم جدا شده بودند. فعالیت تداومی شامل دویدن با شدت vVO2max65% بود و زمان دویدن بر اساس میزان جا­به­جایی در گروه تناوبی با شدت بالا محاسبه شد. مقادیر پروتئین توسط روش وسترن بلات در بافت چربی احشایی و زیر­پوستی اندازه­گیری و تحلیل داده­ها با نرم افزار SPSS انجام شد. میزان پروتئین HIF-1α در چربی احشایی گروه تداومی نسبت به کنترل، 5/33% و در گروه HIIE 45% کاهش معنی­دار داشت (P

Keywords

• هوازی تداومی
• اینتروال
• فاکتور القاء کننده هایپوکسی1
• فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا
• چاقی