پیش بینی تحمل آشفتگی براساس سیستم های مغزی رفتاری و بدتنظیمی هیجانی: برازش یک مدل

Abstract

زمینه و هدف: تحمل آشفتگی به عنوان یک ساختار مهم رشدی، بینشی جدید درباره شروع و تداوم آسیب‌های روانی و همچنین پیشگیری و درمان فراهم آورده است، آشفتگی ممکن است ماحصل فرایندهای فیزیکی و شناختی باشد، پژوهش حاضر با هدف بررسی سیستم‌های مغزی رفتاری، تحمل آشفتگی با نقش واسطه‌ای بدتنظیمی هیجانی در دانشجویان دانشگاه پیام نور کرمانشاه انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه پیام نور کرمانشاه در سال تحصیلی 94-95 به تعداد 8000 نفر می‌باشند که از این افراد، تعداد 340 نفر دانشجو با توجه به جدول مورگان و به روش نمونه-گیری تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های سیستم‌های بازداری و فعال سازی رفتاری (کارور و وایت، 1994)، دشواری در تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی جمع‌آوری گردید و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد مدل ارائه شده برازش قابل قبولی دارد و مقدار شاخص نیکویی برازش مجذور کای x2 برابر با 37/296بود. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می­توان گفت اثر مستقیم سیستم­ها بر آشفتگی در سطح معنادار می­باشد. (05/0>P) و اثر غیرمستقیم سیستم­ها (به‌ واسطه‌ی بدتنظیمی) بر آشفتگی معنادار است (05/0>P).

Keywords

• بد تنظیمی هیجانی
• تحمل آشفتگی
• سیستم فعال‌ساز رفتاری
• سیستم بازداری رفتاری