Journal of Paramedical Science and Rehabilitation (Sep 2024)

تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور نظام مند و فراتحلیل مطالعات

  • الناز توافقی,
  • محمدعلی سردار,
  • امین عظیم خانی,
  • صادق عباسیان

DOI
https://doi.org/10.22038/jpsr.2024.57076.2241
Journal volume & issue
Vol. 13, no. 3
pp. 93 – 107

Abstract

Read online

هدف:استئوآرتریت زانو (Knee Osteoarthritis; KO) یک بیماری مزمن و شایع است که با درد، محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد جسمانی همراه است و احتمالا راه رفتن به جلو و عقب شکل موثری از توانبخشی در استئوآرتریت زانو باشد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرینی راه رفتن بر عملکرد جسمانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل مطالعات بود که در تحقیق حاضر توانایی راه رفتن به عنوان متغیر اصلی در سنجش عملکرد جسمانی افراد در نظر گرفته شد.روش بررسی:از بین مقالات چاپ شده از ژانویه سال 1990 لغایت جولای سال 2024 در زمینه استئوآرتریت زانو و تمرینات مختلف با کلمات کلیدی مرتبطMuscle Strength AND Osteoarthritis AND Pain AND Rehabilitation, Walking OR Walking Speed و تمامی این کلمات در ترکیب با کلمه کلیدی Physical Function، مقالات مرتبط با این موضوع از بانک‎های اطلاعاتی Medline/PubMed, Science Direct, Scopus و Web of Science مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، از فلوچارت پریزما برای انجام مراحل تحقیق و به منظور اعتبار هر مطالعه از مقیاس پدرو استفاده گردید.یافته‎ ها:از بین 1515 مطالعه در فراتحلیل حاضر، 20 مطالعه و 69 زیر مطالعه نتایج خود را توسط ابزارهای درد با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و مقیاس رتبه بندی عددی و عملکرد جسمانی توسط شاخص استاندارد شده آرتریت دانشگاه‌های انتاریوی غربی و مک‌مستر و امتیاز نتیجه آسیب زانو و استئوآرتریت و همچنین ارزیابی قدرت عضلات چهارسر گزارش کرده بودند. اجرای تمرینات راه رفتن به جلو اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد KO داشت (SMD= 1.177, 95% CI= 1.011 – 1.344, P= 0.0001). همچنین، اجرای تمرینات راه رفتن به عقب اثر معناداری بر بهبود عملکرد جسمانی در افراد KO داشت (SMD = 1.578, 95% CI= 1.17 – 1.98, P= 0.0001). به علاوه، سوگیری بین مطالعات و زیرگروه ‎های مربوط به اثر تمرین راه رفتن با استفاده از آزمون‎ های ایگر و بگ مشاهده نشد (0/05<p).نتیجه گیری:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مداخله تمرینی راه رفتن فارغ از نوع روش تمرینی می‏تواند عامل مهمی در خصوص بهبود KO باشد (اندازه اثر = 17/21). لذا، تمرینات راه رفتن به جلو و عقب می‌توانند به عنوان بخشی از برنامه توانبخشی برای این بیماران مورد استفاده قرار گیرند.

Keywords