ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش‌آموزان پسر دارای نشانه‌های اختلال سلوک

Abstract

مقدمه: در مورد ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان دارای نشانه‌های اختلال سلوک، اطلاعات اندکی موجود است. مطالعات اخیر حاکی از آن است که ابعاد سرشت و منش بر بازداری پاسخ دانش آموزان دارای نشانه‌های اختلال سلوک تأثیر می‌گذارند. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان پسر دارای نشانه‌های اختلال سلوک بود. روش: روش این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال اول راهنمایی شهرستان کوهدشت که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند تشکیل می‌دهند. نمونه پژوهش شامل 90 نفر از دانش‌آموزان پسر سال اول راهنمایی بود که از میان (1000=N) دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه ابعاد سرشت و منش، آزمون رنگ- واژه استروپ، مصاحبه بالینی ساختاریافته و چک‌لیست علائم مرضی کودک استفاده‌شده است. داده‌های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی، پشتکار همکاری، خود فراروی و خود راهبری با بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال سلوک رابطه معنی‌داری دارند (05/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: این نتایج حاکی است که ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ مرتبط هستند. این نتایج نیز تلویحات مهمی در زمینه پیشگیری، آسیب‌شناسی و درمان اختلال سلوک دارد.

Keywords

• اختلال سلوک
• بازداری پاسخ
• سرشت
• منش
• دانش‌آموزان