مقايسه دو نوع فعاليت بدني در آب و خشکي بر فاکتورهاي مرتبط با سلامت زنان سالمند (60 تا 75 ساله)

Abstract

مقدمه: سالمندان يكي از اقشار آسيب پذير هر جامعه اي را تشكيل مي دهند، مهمترين مساله در بهبود سلامت و کيفيت زندگی سالمندان به حفظ استقلال بالای آنها در فعاليت های جسمانی و ادامه زندگی به صورت فعال مربوط می شود. هدف از تحقيق حاضر ، مقايسه تاثير دو نوع فعاليت بدني در آب و خشکي بر فاکتورهاي مرتبط با سلامت (تعادل، انعطاف پذيري، استقامت قلبي – عروقي، قدرت عضلاني، استقامت عضلاني، چابکي) زنان سالمند مي باشد. مواد و روش ها: تعداد 42 زن سالمند واجد شرایط (60 تا75 ساله) انتخاب و در دو گروه تمرين در خشکي (21 نفر) و تمرين در آب (21 نفر) طبقه بندي شدند. تعادل (آزمونY) ، انعطاف پذيري بالاتنه (آزمون کشش پشت) و انعطاف پذيري پايين تنه (آزمون نشستن و رسيدن) ، قدرت عضلاني بالا تنه (آزمون خم کردن بازو) ، قدرت عضلاني پايين تنه (آزمون برخاستن از صندلي) ،چابکي (آزمون 8 فوت راه رفتن) و براي استقامت قلبي – عروقي (آزمون هاي 6 دقيقه راه رفتن و 2 دقيقه گام برداري) قرار گرفت. نمونه ها بعد از انجام تمرين مورد اندازه گيري قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل آناليز شدند(05/0P) مشاهد شد، اما در ساير متغيرها (05/0P<) تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: از يافته هاي اين تحقيق مي توان نتيجه گيري کرد که بکار گيري تمرينات در آب و خشکي منجر به بهبود تمامي فاکتورهاي مرتبط با سلامت سالمندان مي شود، اما تمرينات در خشکي منجر به افزايش استقامت قلبي عروقي و تعادل در سالمندان مي شود. با اين وجود مطالعات بيشتري با حجم نمونه بالاتر و در گروه هاي مختلف سالمندان جهت تعيين تاثير طولاني مدت اين تمرينات پيشنهاد مي شود. کليد واژه: فعاليت بدني در آب، فعاليت بدني در خشکي، زنان سالمند، فاکتور هاي مرتبط با سلامت