Rada Jesza jako przykład instytucjonalizacji ruchu osadniczego w Izraelu

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie działalności Rady Jesza, która po ponad trzech dekadach może zostać uznana za w pełni ukształtowaną i zinstytucjonalizowaną organizację reprezentującą żydowskich osadników na Zachodnim Brzegu. Wytworzyła ona szerokie sieci powiązań i wachlarz działań promujących osadnictwo w kraju i za granicą oraz dąży do uznania żydowskiej obecności na tym obszarze. Autor uznał, że w analizie pomocny będzie nowy instytucjonalizm z naciskiem na sieciowość i racjonalność wyboru. W ukazaniu rozwoju ruchu osadniczego wykorzystano także metodę ilościową. W tekście przedstawiono krótki rys historyczny Rady Jesza, sposoby działania organizacji oraz rozwój żydowskich osiedli w Judei i Samarii. Hipotezę niniejszego artykułu oparto na stwierdzeniu, że Rada Jesza, pomimo iż z początku była związana z radykalną ideologią narodowo-religijną, to stała się ona na przestrzeni lat swojego funkcjonowania zinstytucjonalizowaną organizacją, która rości sobie przez to prawo reprezentacji wszystkich osadników. Przeprowadzona analiza Rady Jesza pozwala stwierdzić, że jest to w pełni zinstytucjonalizowana organizacja, mająca wypracowany szeroki zakres działań i narzędzi pozwalających na realizację celów wewnątrz państwa i poza jego granicami.

Keywords

• zachodni brzeg
• judea i samaria
• rada jesza
• izrael
• palestyna
• osadnictwo żydowskie