توسعه آموزش جندی‌شاپور (Sep 2018)
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمالکاری دانشآموزان
Abstract
اهمالکاری تحصیلی مشکل رفتاری شایع در محیطهای آموزشی است که دارای پیامدهای منفی تحصیلی بوده و بررسی و شناسایی عوامل موثر بر آن حائز اهمیت است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمالکاری دانشآموزان است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیهی دانشآموزان مقطع دوم متوسطه دبیرستان شهید صادقی تهران در سال تحصیلی 98-97 است.نمونه پژوهش شامل 30 دانشآموز(15 نفرگروه آزمایش، 15 نفر گروه کنترل) از کسانی که دارای یک انحراف بالاتر از میانگین از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی کسب کرده بودند و به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. برای اندازهگیری متغیرها، پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم(1984) برای هر دو گروه اجرا شد و دادههای به دستآمده از از اجرای پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تکمتغیری نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش اهمالکاری دانشآموزان در مقایسه با گروه کنترل در پسآزمون بوده است. بنابراین؛ مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند جزء برنامههای مداخلاتی مراکز مشاوره مدارس به منظور کاهش اهمالکاری گروههای هدف قرار گیرد.
