تعیین کاربری اراضی برای اهداف کشاورزی و غیر کشاورزی با استفاده از سامانه تصمیم گیری میکرولیز

Abstract

استفاده بی‌رویه و تخریب اراضی و نیاز به افزایش عملکرد در واحد سطح، ضرورت بهره‌برداری بهینه از اراضی را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. بنابراینارزیابی، برنامه‌ریزی و مدیریت اراضی، برای نیل بهتوسعه پایدار ضروری است.در این راستا سامانه تصمیم گیری میکرولیز، به منظور پشتیبانی از تصمیم‌گیری برای کشت می تواند کارساز باشد.لذا هدف از این مطالعه، برنامه‌ریزی اراضی برای تعیین کاربری بهینه اراضی در بخشی از منطقه خواجه می‌باشد. برای نیل به اهداف، داده‌های مزرعه‌ای و آزمایشگاهی از 26 واحد اراضی اخذ وبه‌ترتیبمحدودیت‌های زیست‌اقلیمی،کلاس قابلیت، ارزیابی تناسب اراضی برای محصولات مورد مطالعه(آفتابگردان، خربزه، ذرت و یونجه) و کاربری‌های جنگل و مرتع توسط مدل‌های مربوطه تعیین شد. بر اساس مدلTerraza‌، کشت دیم همه محصولات بجز ذرت که با کاهش 60 درصدی همراه است، بقیه با کاهش 20 درصدی محصول امکان‌پذیر می‌باشد. بر اساس مدل Cervatana، 9 واحد اراضی (8/ 27 درصد کل اراضی) نامناسب و 17 واحد اراضی (2/72 درصد کل اراضی) مناسب برای اهداف کشاورزی تشخیص داده شدند. نتایج ارزیابیاراضی مستعدبااستفاده ازمدل Almagra نشان دادکه 1/18، 9/39 و 2/13 درصد از اراضیبه ترتیب درکلاس‌های محدودیت متوسط (S3)، کم (S2) و بدون محدودیت (S1) قرار گرفتند. کاربرد مدل Sierra نشان داد که هیچ‌کدام از گونه‌های جنگلی مناسب برای توصیه نیستند. بر اساس مدل نیزSierra‌2، 5 گونه بوته‌ای مناسب تشخیص داده شدند. در نهایت نقشه‌های‌کاربری تلفیقی با استفاده از مدل‌های Almagraو Sierra بیانگر این مطلب است که سامانه تصمیم‌گیری میکرولیز می‌تواند در فرموله کردن کشاورزی پایدار مورد استفاده قرارگیرد.

Keywords

• واژه های کلیدی: میکرولیز
• توسعه پایدار
• زراعت
• مرتع
• جنگل