بررسی نقش پیش‌آگهی دهنده‌ی سطح سرمی سلنیوم بیماران دچار آسیب‌های چندگانه در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه بر نیاز به تهویه‌ی مكانیكی و مدت زمان آن و ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران

Abstract

مقدمه: سلنیوم یكی از عناصر كمیاب بدن است كه در بدن نقش‌های فیزیولوژیك متعددی را ایفا می‌كند. کمبود این عنصر، می‌تواند بسیاری از سلول‌های ایمنی و مدیاتورها را تحت تأثیر قرار دهد. بنا بر این، اختلال در سطح سرمی آن باعث اختلال در عملکرد اعضا و در نهایت، سپسیس و نارسایی اندام‌ها و کاهش بقا می‌شود. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین نقش پیش‌آگهی دهنده‌ی سطح سرمی سلنیوم در بیماران دچار آسیب‌های چندگانه، در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه، بر نیاز به تهویه‌ی مكانیكی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران به انجام رسید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌‌ی توصیفی- تحلیلی در سال 1394، 80 بیمار دچار آسیب‌های چندگانه که در بخش‌ مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و نقش پیش‌آگهی دهنده‌ی سطح سرمی سلنیوم در آن‌ها در بدو ورود به بخش مراقبت‌های ویژه بر نیاز به تهویه‌ی مكانیكی، مدت زمان آن، ارتباط با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران بررسی گردید. یافته‌ها: میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران مورد مطالعه، 9/44 ± 54/77 بود و 43 نفر (8/53 درصد) دارای سطح سلنیوم پایین و 37 نفر (2/46 درصد) دارای سطح سلنیوم طبیعی بودند. بر حسب آزمون همبستگی Pearson، سطح سرمی سلنیوم با سطح اینترلوکین6، لکوسیت، هماتوکریت، pH، PaO2/FiO2، ضربان قلب، Glasgow coma scale (GCS) و امتیاز APACHE II (APACHE II score یا Acute physiology and chronic health evaluation II score)، همبستگی معنی‌داری داشت (050/0 > P)، اما با سایر متغیرها رابطه‌ی معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: سطح سرمی سلنیوم با نیاز به تهویه‌ی مکانیکی بیماران دچار آسیب‌های چندگانه، ارتباط معنی‌داری نداشت، اما با اینترلوکین6، مرگ ومیر بیماران، میانگین ضربان قلب، میزان رسوب اریتروسیتی، لکوسیت، هماتوکریت، pH، PaO2/FiO2، GCS و امتیاز APACHE در دو گروه با سطح سلنیوم پایین و طبیعی اختلاف معنی‌داری داشت.

Keywords

• Selenium
• Critically ill patient
• Mortality
• Inflammatory factors
• Mechanical ventilation