مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Apr 2016)
تأثیر استروژن‌درمانی بر اختلال عملکرد شناختی ناشی از تخریب هسته‌ی قاعده‌ای مگنوسلولاریس: مدل حیوانی بیماری آلزایمر
Abstract
مقدمه: عملکردهای شناختی با افزایش سن و به مرور زمان کاهش می‌یابد که شاید به خاطر نقص عملکرد کولینرژیک در قاعده‌ی مغز جلویی باشد. با توجه به اهمیت فیزیولوژیک تأثیر سریع استروژن، این تحقیق با هدف ارزیابی اثر 17-β استرادیول بر تخریب دو طرفه‌ی هسته‌ی قاعده‌ای مگنوسلولاریس مو‌ش‌های صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (Wistar) به شش گروه هشت‌تایی تقسیم شدند. گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب Nucleus basalis of meynert (NBM) (تخریب دو طرفه‌ی هسته‌ی قاعده‌ای مگنوسلولاریس با القای جریان الکتریکی 5/0 میلی‌آمپر به مدت 3 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته‌ی NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه استروژن (تخریب NBM + 45 میکروگرم بر کیلوگرم 17-β استرادیول)، گروه روغن کنجد (تخریب NBM + 200 میکرولیتر روغن کنجد). در آزمون‌های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها در هر گروه برای محاسبه‌ی انتخاب‌های درست، خطاهای حافظه‌ی کارکردی، خطاهای حافظه‌ی مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تخریب دو طرفه‌ی هسته‌ی NBM، کاهش حافظه‌ی فضایی در آزمون اکتساب را به شکل افزایش معنی‌داری در خطای حافظه‌ی کارکردی و مرجع (001/0 > P) و همچنین کاهش این عملکردها در آزمون یادآوری (001/0 > P) را نسبت به گروه شاهد تخریب نشان داد. تزریق 17-β استرادیول (45 میکروگرم برکیلوگرم) بعد از تخریب NBM، پارامترهای خطاهای حافظه‌ی فضایی را در دو آزمون اکتساب و یادآوری نسبت به گروه شاهد تخریب بهبود بخشید (050/0 < P). نتیجه‌گیری: تخریب الکتریکی NBM می‌تواند عملکرد حافظه‌ی فضایی را کاهش دهد. استروژن‌درمانی بعد از آسیب مغزی اختلال شناختی را بهبود داد.
