مقایسه تاثیر دو روش بستن چشم بطور تمام وقت و پاره وقت در درمان تنبلی چشم (غیر استرابیسمی با شدت متوسط) در کودکان 3 تا 7 سال

Abstract

مقدمه و اهداف با توجه به اینکه میزان بستن چشم سالم در درمان آمبلیوپی ، بین اپتومتریست ها و چشم پزشکان مختلف، متفاوت است. این مطالعه جهت مقایسه دو روش بستن پاره وقت ( 2 تا 5 ساعت در روز) و تمام وقت( بیش از 6 ساعت در روز) جهت یافتن حداقل زمان موثر در درمان تنبلی چشم غیر استرابیسمی انجام گرفت. مواد و روش ها این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود و جامعه مورد بررسی ، کودکان شرکت کننده در طرح سنجش پیشگیری از آمبلیوپی اداره بهزیستی شهرستان تبریز در سال 91 بودند .کودکان آمبلیوپ شرکت کننده در این مطالعه، بصورت بلوکهای جایگشتی تصادفی در دو گروه بستن چشم سالم بطور تمام وقت و پاره وقت قرار گرفتند. معاینات دوره ای بصورت ماهانه انجام شد و به مدت 6 ماه بطول انجامید. نتایج کلیه تست ها به کمک نرم افزار SPSS18 و آزمونهای t مستقل، t زوجی، رگرسیون چند گانه و دقیق فیشر مورد توصیف و تحلیل قرار گرفتند . یافته ها از کل 4565 کودکی که مورد ارزیابی قرار گرفتند ، 125 کودک با مشکل آمبلیوپی شناسایی گردید و از این تعداد 80 نفر (بین 3 تا 7 سال)که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند انتخاب شدند و در دو گروه بستن پاره وقت (2 ساعت در روز) و تمام وقت (6 ساعت در روز) قرار گرفتند. 40 نفر در گروه بستن پاره وقت و 40 نفر در گروه تمام وقت قرار گرفتند . اختلاف نمرات حدت بینایی قبل و بعد از درمان با 293/0=p نشان داد که دو گروه از این نظر اختلاف معنی دار آماری ندارند. نتیجه گیری با توجه به یافته های آماری نسبت میزان بهبودی این دو روش مشابه بوده و اختلاف معنی داری مشاهده نشد. لذا می توان نتیجه گرفت که برای جلوگیری از عوارض نامطلوب بستن چشم سالم ، روش صحیح درمان آمبلیوپی غیر استرابیسمی با شدت متوسط، احتمالاً روش پاره وقت می باشد.

Keywords

• تنبلی چشم – بستن تمام وقت – بستن پاره وقت – آمبلیوپی غیر استرابیسمی