Wpływ technologii uprawy na architekturę łanu trzech odmian pszenicy ozimej

Abstract

Celem badań było określenie wpływu intensywności technologii uprawy na wybrane elementy architektury łanu oraz poziom plonowania pszenicy ozimej. Doświadczenie polowe zostało założone w układzie losowanych bloków, w czterech powtórzeniach, na glebie o składzie mechanicznym piasków gliniastych mocnych. W badaniach analizowano dwa czynniki: technologię uprawy oraz odmianę. Najmniej korzystnym dla pszenicy ozimej okazał się drugi rok badań, gdzie większość badanych parametrów osiągała najniższe wartości. Nie zawsze intensyfikacja technologii powodowała wzrost wartości badanych cech. Istotną różnicę w końcowej obsadzie kłosów obserwowano jedynie pomiędzy technologiami ekstensywną i intensywną, rośliny były najwyższe po zastosowaniu standardowej technologii, a jedynie przy technologii ekstensywnej rośliny wykształcały zdecydowanie mniej ziaren oraz istotnie niżej plonowały. Odmiany różniły się istotnie większością z badanych cech. Największe różnice w plonowaniu obserwowano w najmniej korzystnym drugim roku badań. Istotnie najniższe plony w drugim roku badań wynikały zarówno z najmniejszej końcowej obsady kłosów, jak i najmniejszej liczby ziaren w kłosach.