اثر سطوح مختلف مخمر در مقایسه با موننسین بر فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای و تجزیه‌پذیری پروتئین در جیره‌های با کنسانتره بالا

Abstract

در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف مخمر ساکارومیسس سرویسیه و موننسین در جیره­های با کنسانتره بالا بر فراسنجه­های تخمیر شکمبه با روش تولید گاز و تجزیه‌پذیری پروتئین به روش کیسه­های نایلونیبررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (75 درصد کنسانتره و 25 درصد یونجه)، و مکمل نمودن جیره شاهد با سه سطح مختلف مخمر (5/2، 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) و سه سطح مختلف موننسین (15، 30 و 45 میلی­گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) بود. داده­های آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه شد. نتایج نشان داد که افزودن مخمر بر خلاف موننسین سبب افزایش معنی‌دار تولید گاز تجمعی و پتانسیل تولید گاز (b) شد (05/0P<). میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه با افزودن سطوح مختلف موننسین به­طور معنی­داری نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف مخمر کاهش یافت (05/0P<). همچنین، میانگین اسیدهای چرب زنجیر کوتاه با افزودن مخمر نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف موننسین افزایش معنی­داری داشت (05/0P<). استفاده از موننسین سبب کاهش معنی‌دار میزان تجزیه‌پذیری پروتئین خام و ضرایب تجزیه‌پذیری پروتئین شد (05/0P<) .بر اساس نتایج این تحقیق می‌توان پیشنهاد نمود که افزودن پنج گرم مخمر با 30 میلی‌گرم موننسین در کیلوگرم ماده خشک جیره غذایی با کنسانتره بالا می­تواند باعث بهبود قابلیت تخمیر شکمبه و گوارش‌پذیری ماده آلی خوراک و افزایش دسترسی حیوان به انرژی جیره ­شود.

Keywords

• تولید گاز
• ساکارومایسس سرویسیه
• قابلیت هضم
• نیتروژن آمونیاکی
• یونوفر