اثر بخشی مداخله شناختی رفتاری گروهی کوتاه مدت بر کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش خودمدیریتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

Abstract

مقدمه و هدف: دیابت یک اختلال متابولیکی رایج است که شیوع آن در سراسر جهان افزایش یافته و یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در سیر بیماری دیابت، عوامل روحی و روانی بیماران می‌باشد. هدف از پژوهش حاضرتعیین اثربخشی مداخله‌ی شناختی رفتاری گروهی کوتاه مدت برای بیماری دیابت نوع دو (CBGI-DD) بر کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش خودمدیریتی زنان مبتلا به دیابت نوع دو می باشد.روش پژوهش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو مرکز مشهد در شهر مشهد بود که به طور تصادفی به یک برنامه-ی مداخله ی 12 هفته ای (جلسات2.5 ساعته) شناختی رفتاری گروهی (31 نفر) و یا به گروه کنترل (31 نفر) که تنها مراقبت معمول را دریافت می‌کردند، وارد شدند. بیماران گروه آزمون به مدت 3 ماه (تابستان 96) تحت برنامه‌ی CBGI-DD در مرکز دیابت مشهد قرار گرفتند. پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک و مقیاس خودمدیریتی توبرت و تامپسون به عنوان ابزار پژوهش، قبل از مداخله (پیش آزمون) و بلافاصله بعد از مداخله (پس آزمون) مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: براساس نتایج تحلیل کواریانس، گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل ،کاهش معنی داری در افسردگی و اضطراب و افزایش معناداری در خودمدیریتی درپس آزمون داشت (05/0>P).نتیجه‌گیری: براساس نتایج این پژوهش برنامه CBGI-DD منجر به افزایش خودمدیریتی و کاهش افسردگی و اضطراب بیماران زن مبتلا به دیابت نوع دو می‌شود.

Keywords

• مداخله شناختی رفتاری
• افسردگی
• اضطراب
• خودمدیریتی دیابت
• دیابت نوع دو