بوم شناسی کشاورزی (May 2014)

اثر تلقیح با کود های بیولوژیک بر خصوصیات رشدی و عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی مرزه (Satureja hortensis L.)

  • بهروز اسماعیل پور,
  • عزیزه فرجی مهمانی,
  • فاطمه سفید کن,
  • بهلول عباس زاده,
  • کاظم خاوازی,
  • علیرضا قنبری

DOI
https://doi.org/10.22067/jag.v6i4.30571
Journal volume & issue
Vol. 6, no. 4
pp. 870 – 879

Abstract

Read online

بمنظور بررسی اثر باکتری‌های محرک رشد (PGPR) بر عملکرد اندام هوایی و عملکرد اسانس گیاه مرزه، آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور در سال 1391 اجرا شد. تیمار های باکتری این آزمایش شامل سوسپانسیون باکتری های ازتوباکتر، آزوسپریلیوم، سودوموناس، تلفیق ازتوباکتر و آزوسپریلیوم، تلفیق ازتوباکتر و سودوموناس، تلفیق آزوسپریلیوم و سودوموناس و تلفیق هر سه باکتری و تیمار شاهد (عدم تلقیح باکتری) بود که به صورت تلقیح ریشه روی گیاهان مرزه اعمال شدند. نتایج نشان داد که اثر تلقیح باکتری های محرک رشد بر تمام صفات مورد اندازه-گیری شامل شاخص های رشدرویشی گیاه عملکرد و کیفیت اسانس معنی دار بود. بیشترین مقدار برای صفات ارتفاع بوته (67/45) و قطر کانوپی (53/40) سانتی متر، وزن خشک اندام هوایی (g/p 82/33)، عملکرد اندام هوایی (kg/ha 3758)، عملکرد برگ (kg/ha 451)، عملکرد گل آذین (kg/ha 1398)، درصد وزنی اسانس (23/2%)، بازده اسانس (43/2) و عملکرد اسانس (8/76) مربوط به تیمار ترکیبی هر سه باکتری و کمترین میزان برای این صفات در تیمار شاهد حاصل شد. بیشترین میزان گاما ترپینین (میلی گرم بر لیتر 53)، تیمول (میلی گرم بر لیتر 5/48) به ترتیب مربوط به تلقیح با باکتری ازتوباکتر- سودوموناس و باکتری ازتوباکتر می-باشد به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد بمنظور دستیابی به بیشترین عملکرد اندام هوایی و عملکرد اسانس می‌توان از تیمار ترکیبی هر سه باکتری استفاده نمود. تلقیح گیاهان مرزه با باکتری های محرک رشد از طریق افزایش رشد و توسعه ریشه و در نتیجه جذب بهتر آب و مواد غذایی از خاک می تواند سبب افزایش عملکرد و بهبود صفات کمی گیاه گردد.

Keywords