تأثیر پتانسیل پس فعال‌سازی در زمان‌های استراحتی متفاوت بر توان انفجاری دختران ورزشکار

Abstract

زمینه و هدف: یکی از عوامل تأثیرگذار در موفقیت و بهبود رکورد ورزشکاران، گرم کردن است. پتانسیل پس فعالسازی یکی از روش‌های نوین گرم کردن است. ﻫﻨﮕﺎم فعالیت‌های ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﻮﯾﺎ، فعال‌سازی عصبی- عضلانی ﺑﺎﻻﯾﯽ وﺟﻮد دارد و تمرینات ﺑﺎ ﺑﺎر بیشینه، باعث فعال شدن سیستم عصبی ﻣﺮﮐﺰی و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺟﺮای فعالیت‌های اﻧﻔﺠﺎری می‌شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر پتانسیل پس فعال‌سازی در زمان‌های استراحتی متفاوت، بر توان انفجاری دختران ورزشکار بود. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی، 12 دختر ورزشکار (میانگین شاخص توده بدنی 40/4±1/21 کیلو گرم بر متر مربع و سن 98/1±28/23 سال) ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭘﺮﺵ ﻋﻤﻮﺩﻯ معکوس (CMJ) را با استفاده از صفحه نیروسنج اجرا کردند. پس ‌از آن، حرکت اسکوات با 3 تکرار و شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد و بعد از 30 ثانیه استراحت غیرفعال، مجدداً آزمون CMJ به عمل آمد. در ادامه، همین آزمون با زمان‌های 1، 2، 3 و 5 دقیقه استراحت غیرفعال انجام گردید. برای تعیین طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو-­ویلک و برای تجزیه­و­تحلیل داده­ها، از روش­آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. کلیه بررسی­های آماری با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 به اجرا درآمد و سطح معنی‌داری 05/0p < در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان پرش عمودی معکوس دختران در پس‌آزمون نسبت به وضعیت پیش‌آزمون در زمان‌های 30 ثانیه (001/0p=)، 1 دقیقه (001/0p=)، 2 دقیقه (001/0p=) و 3 دقیقه (001/0p=) به‌طور معنی‌داری افزایش‌یافت. اما میزان پرش عمودی معکوس 5 دقیقه بعد از پس ‌آزمون، نسبت به وضعیت پیش‌آزمون تغییر معنی‌داری نداشت (42/0p =). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از حرکت اسکوات پس از گرم کردن، باعث افزایش عملکرد انفجاری می‌گردد و می‌تواند در ورزش‌های قدرتی، سرعتی و توانی- انفجاری سودمند واقع گردد.

Keywords

• پتانسیل پس فعالسازی
• پرش عمودی معکوس
• گرم کردن