مدل توسعه هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران

Abstract

پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل توسعۀ هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران انجام شد. روش پژوهش، آمیختۀ کیفی-کمّی با رویکرد اکتشافی بود. جامعۀ آماری در بخش کیفی، خبرگان و در بخش کمّی، تماشاگران حاضر در ورزشگاه‌های لیگ برتر در فصل 1399-1398 بودند. نمونۀ آماری در بخش کیفی، 15 نفر از خبرگان، اساتید، اعضای هیئت‌علمی مدیریت ورزشی، مربیان، داوران، مسئولان فدراسیون و افراد مطلع از فوتبال بودند و 400 نفر در بخش کمّی نمونۀ آماری را به روش در دسترس تشکیل دادند. در بخش کیفی، ابزار جمع‌آوری اطلاعات مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته با خبرگان بود که به روش گلوله برفی تا اشباع نظری ادامه یافت و نتایج برگرفته از این مصاحبه در قالب یک پرسشنامه با 13 عامل اصلی در بخش کمّی استفاده شد. برای روایی محتوایی از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی)، برای تعیین پایایی مدل از دو شاخص پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ و از شاخص­های روایی واگرا و همگرا و مدل‌سازی معادلات ­ساختاری از نرم‌افزارهای اس.پی.اس.اس. نسخۀ 23 و پی.ال.اس. نسخۀ دو استفاده شد. شاخص برازش مدل به‌صورت 0.65 GOF=گزارش شد و نتایج پژوهش مدل نهایی را در 13 عامل شامل روابط عمومی، مکان و تسهیلات، کانال‌های توزیع، محصول، کیفیت و فرایند، اجرای قوانین، قیمت‌گذاری، مشوق‌ها، قدرت بازار، برنامه‌ریزی جذب، مدیریت هوادار، تعامل پرسنل و هواداران و ترویج تأیید کرد؛ بنابراین ضرورت دارد که توجه به این زمینه‌ها و سرمایه‌گذاری در آن‌ها صورت گیرد.

Keywords

• هوادار
• لیگ برتر
• فوتبال
• صنعت ورزش