زیست‌شناسی کاربردی (Nov 2023)

ارزیابی تأثیر فاکتور رشد Activin A و کوچک مولکول‌ IDE1 در تکثیر و خودنوزایی سلول‌های زایای بدوی جوجه در شرایط کشت آزمایشگاهی

  • معصومه زارع,
  • سیدضیالدین میرحسینی,
  • سیده نفیسه حسنی,
  • شاهرخ قوتی

DOI
https://doi.org/10.22051/jab.2023.42190.1523
Journal volume & issue
Vol. 36, no. 3
pp. 69 – 85

Abstract

Read online

مقدمه: چالش‌ اصلی سلول‌ها سلول‌های زایای بدوی (PGC)، عدم تکثیر و خودنوزایی آن‌ها در محیط کشت است. یک روش برای القای پرتوانی سلول‌های PGC، دستکاری مسیرهای پیام‌رسانی درون‌سلولی ازجمله TGF-β است که استفاده از فاکتورهای رشد و کوچک مولکول‌ها یکی از روش‌های رسیدن به این هدف است. مواد و روش: سلول‌های PGC گناد جوجه با غلظت 50000 سلول به ازای هر خانه در پلیت 24 خانه کوت شده با ماتریژل کشت و انکوبه شدند. گروه‌های آزمایشی شامل چهار گروه: کنترل (محیط پایه برای کشت PGCs)، تیمار با کوچک مولکول IDE1 (100 nM; Stemgent, USA, 04-0026)، تیمار با فاکتور رشد A Activin (25 ng/ml; R&D Systems, 338-AC) و تیمار با SB431542 (10 µM; Cayman Chemical, 13031) با سه تکرار از هر گروه بودند. به منظور بررسی میزان تکثیر سلولی، شمارش سلول‌های PGC در بازه‌های زمانی 7، 14 21 روز بعد از تیمار با هموسایتومتر انجام شد. فعالیت مسیر سیگنالینگ TGF/ẞ با بررسی بیان ژن‌های SMAD2، SMAD3 وLFTTY1 با روش qRT-PCR ارزیابی شد. نتایج: تأثیر Activin A و IDE1 منجر به افزایش تکثیر سلول‌های PGCs به بیش از 4 برابر در مقایسه با گروه کنترل گردید و در مقابل گروه SB431542 منجر به کاهش تکثیر سلولی شد. گروه‌های آزمایشی Activin A و IDE1 قادر به حفظ زنده‌مانی و کشت سلول‌ها به مدت‌زمان 25 روز شدند، اما منجر به کشت طولانی‌مدت نگردید. همچنین نتایج بررسی فعالیت مسیر سیگنالینگ TGF/ẞ نشان داد که Activin A و IDE1 منجر به افزایش بیان ژن‌های Smad2، Smad3 و LFTTY1 در مقایسه با گروه‌های کنترل و SB431542شدند.

Keywords