W poszukiwaniu siebie. Biograficzny dyptyk Łozińskich w kontekście Lacanowskiej fazy lustra

Abstract

W filmach Ojciec i syn (2013) Pawła Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży (2013) Marcela Łozińskiego znajduje się ujęcie z archiwum rodzinnego: ojciec stoi przed lustrem, trzymając w jednym ręku kamerę, którą filmuje, a drugą przytrzymując kilkumiesięcznego synka. Ujęcie to wydaje się wręcz idealnie ilustrować Lacanowską koncepcję fazy lustra, wedle której wraz z momentem rozpoznania siebie w lustrze dziecko nabiera poczucia własnej odrębności, a zarazem separacji od opiekuna. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie tego ujęcia przez pryzmat Lacanowskiej koncepcji, przy uwzględnieniu montażowych kontekstów każdego z dwóch filmów.

Keywords

• ojciec i syn
• Paweł Łoziński
• Marcel Łoziński
• faza lustra
• psychoanaliza