سطح ویتامین D در بیماران ایرانی مبتلا به نورومیلیت اپتیکا

Abstract

مقدمه: بیماری نورومیلیت اپتیکا، از جمله بیماری‌های التهابی دستگاه عصبی مرکزی است که باعث دمیلینیزاسیون و آسیب آکسونی به ویژه در عصب اپتیک و طناب نخاعی می‌گردد. با توجه به نقش احتمالی ویتامین D در تنظیم سیستم ایمنی، کمبود این ویتامین شاید بتواند در پاتوژنز و همچنین، شدت بیماری نورومیلیت اپتیکا نقش داشته باشد. هدف از اجرای این مطالعه، مقایسه‌ی سطح سرمی ویتامین D در مبتلایان به نورومیلیت اپتیکا با گروه شاهد و بررسی ارتباط سطح این ویتامین با میزان ناتوانی و تعداد حملات در طول سال در این بیماران بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 40 نفر از بیماران نورومیلیت اپتیکا و 40 نفر به عنوان گروه شاهد، شرکت کردند. سطح سرمی Vit D (OH) 25 به روش High-performance liquid chromatography (HLPC) اندازه‌گیری و مقایسه شد. همچنین، متغیرهای بالینی نظیر Expanded disability status scale (EDSS) و Annualized relapse rate (ARR) در بیماران ارزیابی گردید.یافته‌ها: میانه‌ی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به نورومیلیت اپتیکا (20/46 نانوگرم/میلی‌لیتر) نسبت به گروه شاهد (65/29 نانوگرم/میلی‌لیتر)، بالاتر بود (001/0 > P). فراوانی عدم کفایت ویتامین D (Vitamin D insufficiency) در گروه شاهد (5/52 درصد) نسبت به بیماران (0/5 درصد)، بالاتر بود. همچنین، میان سطح سرمی ویتامین D با Body mass index (BMI)، EDSS و ARR در بیماران، ارتباط آماری معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: مطابق یافته‌های مطالعه‌ی حاضر، همراهی قابل توجهی میان کمبود ویتامین D و بیماری نورومیلیت اپتیکا وجود نداشت.

Keywords

• نورومیلیت اپتیکا
• ویتامین d
• بیماری‌های دستگاه عصبی مرکزی
• بیماری‌های دمیلینیزان