Selçuk İletişim (Jan 2015)
YENİ (BAĞIMSIZ) TÜRK SİNEMASINDA KİTLE İLETİŞİM ARACI OLARAK TELEVİZYONUN TEMSİLİ
Abstract
Yeni Türk Sineması, 1980'li yılların toplumsal dinamikleri içinde yetişmiş bir grup yönetmenin 1990'lı yıllarda Yeşilçam Sinemasının reddi ve eleştirisi üzerinden kurdukları filmlerle oluşmaya başlamıştır. Bu yönetmenler Yeşilçam Sinemasının söylem ve estetiğine karşı, yaşadıkları dönemin ya da geçmişin bireysel ve toplumsal izlerini kendilerine ait bir sinema dili kullanarak anlatmışlardır. Her biri kendi politik ve toplumsal varoluşunu sinema evrenine yansıtmaya çalışmıştır. Yeşilçam'ın estetik ve ideolojisinden ayrı bir yerde konumlanmaları, filmlerinin yapım maliyetlerini uluslararası fonlarla ya da kendi çabalarıyla karşılıyor olmaları onları “bağımsız yönetmenler” kategorisine de dahil etmiştir. Onların bu bağımsız duruşları Türk Sinemasında daha önce yer bulmayan pek çok konuyu seçmelerine ya da daha önce genel kabullerle işlenen konuları eleştirel bir dille yeniden ele almalarına imkan vermiştir. Bu çalışma yeni (bağımsız) Türk Sinemasında yer alan filmlerden örneklerle televizyonun bir kitle iletişim aracı olarak 'nasıl' temsil edildiğini göstermeyi amaçlamaktadır. Hem bir kitle iletişim aracı hem de bir sanatsal yaratım olarak 'yeni Türk Sinemasının gözünde televizyon nasıl bir imgeye sahip sorusu' çalışmanın temel meselesini oluşturmaktadır. Zeki Demirkubuz, Nuri Bilge Ceylan, Yeşim Ustaoğlu gibi Yeni Sinemanın kurucu yönetmenleriyle Seren Yüce ve Erdem Tepegöz gibi daha yeni kuşak yönetmenlerin filmleri çalışmanın örneklemini oluşturmaktadır. Bu filmlere sosyo-politik çözümleme yapılacaktır. Çalışmanın sonucunda ortaya çıkacak sonuç ve soruların, yeni Türk Sinemasının televizyon özelinde, kitle iletişim araçlarına bakışını değerlendirme konusunda bir başlangıç oluşturması beklenmektedir.
