منظر (Mar 2020)
واکاوی معیارهای مطلوبیت در فضاهای جمعی اصفهان صفوی، نمونۀ موردی: فضاهای جمعی بافت تاریخی اصفهان
Abstract
فضاهای جمعی امروزه به مفری از زیست ماشینی، سرعت بالا و جهان مملو از کار و فعالیت شهرهای جهان بدل شده است. ظرفیت بالای این فضاها برای جذب شهروندان و گردشگران، افزایش سطح مشارکت و سرزندگی شهرها در کنار تأثیر بر بافت شهری پیرامونی در بسیاری از نمونه‌های موفق جهانی ثابت شده است، تا جایی که بسیاری از متخصصان، حرفه‌مندان و مدیران شهری در سال‌های اخیر به لزوم ساخت، بازآفرینی و تجهیز شهرهای ایران به این دسته از فضاها تأکید داشته‌اند. پژوهش حاضر در تلاش بوده است تا با ارزیابی فضاهای جمعی موجود در بافت تاریخی اصفهان، به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی و کهن ایران در زمان رونق یکی از حکومت‌هایی که در شهرسازی اهتمام می‌ورزد، نقاط ضعف و قدرت این گونه فضاها را بررسی نماید.در این پژوهش درگام نخست به تعریف فضای شهری، فضای عمومی، فضای جمعی، حضور این فضا در بافت تاریخی و تشریح فضاهای جمعی بافت اصفهان صفوی پرداخته شده است. پس از آن ابتدا با جمع‌بندی نظرات متخصصان در تعریف فضای جمعی، فضاهای‌جمعی شاخص اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفته و در گام بعد از نخبگان این حوزه در تبیین مؤلفه‌های ارزیابی و برگزاری آزمون نظرسنجی کمک گرفته شد و میزان تفوق این فضاها مورد ارزیابی قرارگرفت تا درنهایت مدل دقیق‌تری از معیارهای مطلوبیت فضای جمعی بافت تاریخی پیشنهاد شود.
Keywords
