بررسی میزان اثر‌بخشی روش حساسیت‌زدایی حرکات چشم و بازپردازش (EMDR) با ( تأکید بر ضربات دو سویه)، بر کاهش نشانگان مزمن اختلال فشار روانی پس از آسیب (PTSD)جانبازان جنگ

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی روش حساسیت‌زدایی حرکات چشم و بازپردازش با تأکید بر ضربات دو سویه، بر کاهش نشانگان مزمن اختلال فشار روانی پس از آسیب جانبازان جنگ بود‌. روش پژوهش حاضر‌، نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود‌. به‌منظور اجرای پژوهش 29 بیمار با تشخیص PTSD مزمن که حائز شرایط بودند از میان 64 مورد انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند‌؛ سپس اعضای گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت درمان با روش مذکور قرار گرفتند‌. ابزار پژوهش فهرست اختلال فشار روانی پس از آسیب(ودرز و همکاران،1994) و همچنین مقیاس اضطراب موقعیتی – خصیصه‌ای اسپیلبرگر(1970) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که نشانه‌های اختلال فشار روانی پس از آسیب در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری کاهش یافته است. بنابر‌این می‌توان نتیجه گرفت که این روش درمانی می‌تواند درباره کاهش نشانگان مزمن اختلال فشار روانی پس از آسیب این بیماران مؤثر واقع شود.

Keywords

• اختلال فشار روانی پس از آسیب
• حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم
• بازپردازش
• آسیب زدن دوسویه