طراحی مدل علّی سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای سبک های اسنادی

Abstract

مقدمه: سازگاری­ تحصیلی، حیطه­ای خاص از مفهوم عام سازگاری است که به موضوع سازگار شدن فرد با دوره و رشته تحصیلی، محیط آموزشی و الزامات آن می­پردازد. لذا پژوهش طراحی مدل علّی سازگاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای سبک های اسنادی بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و به طور خاص از نوع مدل یابی معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در سال تحصیلی 1399-1398 بود. نمونه آماری 600 نفر از این دانشجویان بود که به روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای چندمرحله انتخاب شدند و به پرسشنامه های سازگاری تحصیلی اندرسون و همکاران، ویژگی های شخصیت مک‌کری و کاستا، و سبک های اسنادی پترسون و سلیگمن پاسخ دادند. داده ها با تستهای آماری توصیفی، مدل یابی معادلات ساختاری، ضریب همبستگی، نرم­افزار SPSS و AMOS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد روان نژندی و گشودگی به تجربه به صورت منفی و معنی­دار و برون گرایی و وجدان مداری به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی است. روان نژندی به صورت منفی و معنی دار و توافق پذیری و گشودگی به تجربه و وجدان مداری به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کننده اسنادهای مثبت می باشند. روان نژندی به صورت مثبت و معنی­دار و برون گرایی، گشودگی به تجربه و وجدان مداری به صورت منفی و معنی دار پیش بینی کننده اسنادهای منفی می باشد. سبک های اسناد مثبت به صورت مثبت و سبک های اسناد منفی به صورت منفی و معنی­دار پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی می باشد. سرانجام اینکه نتایج نشان داد که روان نژندی، برون گرایی، توافق پذیری و وجدان مداری از طریق سبک های اسنادی می توانند سازگاری تحصیلی را به صورت غیرمستقیم و معنادار پیش بینی نمایند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که سبک های اسنادی در ارتباط بین ویژگی های شخصیت و سازگاری تحصیلی دارای نقش واسطه ای معناداری است.

Keywords

• سازگاری تحصیلی
• سبک های اسنادی
• ویژگی های شخصیتی