اثر تمرین اغتشاشی بر کنترل پاسچر تحت تکلیف دوگانه شناختی

Abstract

مقدمه و اهداف امروزه دسترسی یکی از تکالیف رایج روزانه زندگی می­باشد و از آنجایی که اغلب تکالیف روزانه زندگی هم­زمان با تکالیف شناختی همراه است، باعث افت عمکلرد در تکلیف اصلی می­شود. بهبود ثبات پاسچر باعث بهبود این عملکرد در شرایط متفاوت می­باشد؛ بدین منظور هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین ثابت (زمان واکنش ساده) و متغیر تصادفی (زمان واکنش انتخابی) بر کنترل پیش­بینانه پاسچر تحت تکلیف دوگانه­شناختی می­باشد. مواد و روش ­ها در تحقیق حاضر 16 دانشجوی دختر راست­دست با میانگین سنی 3.18±27.18 سال در یک طرح تحقیق با پیش­آزمون-پس­آزمون گروه تصادفی شرکت کردند. برای ارزیابی بزرگی کنترل پیش­بینانه پاسچر از شاخص سرعت متوسط و جابه­جایی مرکز فشار پا با استفاده از صفحه نیرو قبل از شروع حرکت دسترسی تحت تکلیف دوگانه­شناختی استفاده شد. داده­ها توسط نرم­افزار متلب و SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها یافته­ها نشان داد نتایج آزمون تی مستقل از اختلاف نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون دو گروه نشان داد که در گروه تمرین ثابت سرعت جابه­جایی مرکز فشار تحت تکلیف دوگانه­شناختی قبل از شروع حرکت بیشتر از گروه تمرین متغیر تصادفی بود (05/0P نتیجه ­گیری به نظر می‌رسد بعد از تمرین ثابت کنترل پیش­بینانه پاسچر تحت تکلیف دوگانه­شناختی بهبود پیدا کرده است. این نوع تمرین باعث بهبود عملکرد کنترل پیش­بینانه پاسچر بعد از وارد شدن اغتشاش حاصل از حرکت بدن شده است. نتایج تحقیق حاضر از فرضیه اصل اختصاصی بودن تمرین حمایت می­کند.

Keywords

• زمان واکنش
• تکلیف ثانویه
• تمرین متغیر تصادفی
• کنترل پیش­بینانه پاسچر