مجله پژوهش در علوم توانبخشی (Nov 2010)

بررسی مقایسه ای تأثیر سه روش درمانی جریانهای الکتریکی عملکردی، بیوفیدبک و تمرین درمانی بر پارامترهای قدرت عضلانی اندام تحتانی، کینماتیک راه رفتن و بالانس بیماران مبتلا به سکته مغزی

  • Ehsan Ghasemi,
  • Vahid Shaygannejad,
  • Soghra Jokar,
  • Fatemeh Rezaeian,
  • Masoumeh Armak,
  • Zahra mahmoudi

DOI
https://doi.org/10.22122/jrrs.v6i1.117
Journal volume & issue
Vol. 6, no. 1

Abstract

Read online

چکیدهمقدمه: سكته مغزی مهم‎ترین عامل در ایجاد ناتوانی و معلولیت در افراد بالغ می‎باشد. اغلب بیماران سكته‎ای، دوباره به طور مستقل می‎توانند راه بروند؛ در حالی که مشكلات حركتی كه در نتیجه اختلال تعادل، ضعف حركتی و كاهش سرعت راه رفتن است، در این افراد ادامه می‎یابد. استفاده از روش‎های درمانی مؤثر جهت بهبود ناتوانی این بیماران ضروری است. مواد و روش‌ها: این پژوهش، از نوع كارآزمایی بالینی غیر تصادفی بود كه در سال 88-1387 در شهر اصفهان انجام گرفت. در این مطالعه، 30 بیمار با میانگین سنی 1/60 سال انتخاب شدند كه حداقل 6 ماه از سكته آن‎ها گذشته بود. بیماران در سه گروه درمانی طی 12 جلسه به صورت یك روز در میان تحت درمان قرار گرفتند. به منظور بررسی تعادل از Berg balance scale، جهت ارزیابی قدرت عضلانی از Manual muscle testing و برای ارزیابی راه رفتن از دستگاه Motion analyzer استفاده شد. اطلاعات حاصل از انجام آزمون‎ها، قبل و بعد از درمان، جمع‎آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده‎های به دست آمده، برای مقایسه وضعیت بیماران در مراحل مختلف از آزمون t زوج شده و جهت مقایسه روش های درمانی از آزمون ANOVA موجود در نرم‎افزار SPSS استفاده گردید. یافته‌ها: از نظر بهبود تعادل، قبل و بعد از درمان بین دو گروه جریان‎های الكتریكی عملكردی و تمرین درمانی (01/0 > P) و بین دو گروه جریان‎های الكتریكی عملكردی و بیوفیدبك تفاوت معنی‎داری وجود داشت (01/0 = P)، اما بین دو گروه تمرین درمانی و بیوفیدبك تفاوت معنی‎داری دیده نشد (23/0 = P). از نظر بهبود قدرت عضله كوادریسپس، قبل و بعد از درمان بین دو گروه جریان‎های الكتریكی عملكردی و تمرین درمانی (017/0 = P) و بین دو گروه جریان‎های الكتریكی عملكردی و بیوفیدبك (01/0 = P) تفاوت معنی‎داری وجود داشت، اما بین دو گروه تمرین درمانی و بیوفیدبك تفاوت معنی‎داری دیده نشد (98/0 = P). بین وضعیت راه رفتن بیماران پس از درمان بین سه گروه تنها در طول گام و طول قدم تفاوت معنی‎داری وجود داشت. (017/0 = 2PGST، 017/0 = 2PGSL) بحث: روش بیوفیدبك، مؤثرتر و روش جریان‎های الكتریكی عملكردی كم اثر‎تر از روش‎های ذكر شده در درمان بیماران مبتلا به سكته مغزی بود. کلید واژه‌ها: سكته مغزی، قدرت عضلات، راه رفتن، تعادل، جریان‎های الكتریكی عملكردی، بیوفیدبك و تمرین درمانی.