بررسی تأثیر تحرک علمی بین‌المللی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بر عملکرد پژوهشی و همکاری‌های علمی آنها

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تحرک علمی بین‌المللی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بر عملکرد پژوهشی و همکاری‌‌های علمی آنهاست. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی علم‌سنجی است که با استفاده از روش کتابخانه‌ای و تحلیل ارزیابانه انجام شده است. جامعۀ پژوهش شامل کل اعضای هیئت علمی‌ از دانشگاه تهران است که در بازۀ 1388-1393 دست‌کم یک‌بار به فرصت مطالعاتی خارج از کشور رفته بودند. داده‌های جمعیت‌شناختی و فرصت‌های مطالعاتی از سامانة هوش سازمانی دانشگاه تهران و داده‌های مربوط به مقالات از پایگاه وب‌‌آوساینس استخراج شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند بین فرصت‌های مطالعاتی خارجی اعضای هیئت علمی و تعداد مقالات آنان همبستگی معناداری وجود ندارد، اما بین فرصت‌های مطالعاتی و تعداد استنادات مقالات و هم‌نویسندگی‌های بین‌المللی به‌ترتیب همبستگی اندک منفی و همبستگی معنادار مثبت وجود دارد. نگاشت‌های هم‎نویسندگی نیز نشان دادند که الگوی همکاری‌های علمی جامعة پژوهش از گروه‌های هم‌نویسندگی بیشتر و دارای اعضای کمتر در دورة قبل از آغاز فرصت مطالعاتی به گروه‌های هم‌نویسندگی کمتر و دارای اعضای بیشتر در دورة پس از آن تغییر کرده است. نتیجه‌گیری: فرصت مطالعاتی خارجی با وجود بی‌تأثیربودن بر تعداد مقالات و استنادات موجب افزایش میزان همکاری‌های علمی بین‌المللی، کاهش گروه‌های هم‌نویسندگی و بزرگ‌ترشدن آنها شده است.

Keywords

• تحرک علمی بین‌المللی
• عملکرد پژوهشی
• همکاری‌های علمی
• هم‌نویسندگی