Skuteczność zastosowania substancji biologicznie czynnych w łagodzeniu stresu wywołanego przez fluorek sodu na podstawie parametrów morfologicznych, biochemicznych i fizjologicznych u pszenicy jarej (Triticum aestivum L.) odmiany Bryza

Abstract

Rośliny w trakcie swojego wzrostu i rozwoju stale są narażone na wpływ czynników stresowych. Jednym z tych czynników jest zanieczyszczenie środowiska związkami fluoru. Fluor jest pierwiastkiem wysoce toksycznym i dotychczas nie wykazano jego pozytywnego wpływu na rośliny. Celem pracy była ocena stopnia łagodzenia stresu wywołanego przez 10 mM NaF poprzez zastosowanie różnych substancji biologicznie czynnych (witamina C, glutation, witamina PP, witamina E, kwas salicylowy), na podstawie pomiarów cech morfologicznych (długość korzenia, długość siewki, świeża masa), biochemicznych (MDA, prolina) i fizjologicznych (chlorofil całkowity, karotenoidy) w 10-dniowych siewkach pszenicy jarej odmiany Bryza w warunkach laboratoryjnych. Dodatek NaF do podłoża wykazał hamujący wpływ na wzrost i świeżą masę roślin oraz podwyższał parametry biochemiczne będące wskaźnikiem stresu oksydacyjnego. Spośród zastosowanych substancji kwas askorbinowy (witamina C), α-tokoferol (witamina E) i kwas salicylowy w największym stopniu łagodziły toksyczne oddziaływanie fluorku na siewki pszenicy.

Keywords

• fluor
• substancje biologicznie czynne
• parametry stresu oksydacyjnego