تاثیر تمرین موازی بر ترکیب بدنی و سطوح شاخص های التهاب عمومی مردان سالمند

Abstract

مقدمه و اهداف افراد سالمند اغلب تحت تاثیر شرایط التهاب خفیف قرار دارند که می­تواند با افزایش سطوح سایتوکین­ها و پروتئین­های مرحله حاد در این دوران همراه باشد. با این حال نتایج تحقیقات حاکی از آن است که شیوه­های مختلف تمرینات ورزشی منظم می­تواند اثرات مفیدی بر غلظت شاخص­های التهابی داشته باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ورزشی موازی بر غلظت پروتئین واکنشگر-C (CRP) و فیبرینوژن پلاسما در مردان سالمند صورت پذیرفت. مواد و روش­ها 24 مرد سالمند که به­صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند در دو گروه همگن شده­ی تمرین و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه تمرین 14 هفته به انجام تمرینات ورزشی ترکیبی پرداختند. سپس قبل از شروع تمرینات و 72-48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، نمونه­های خون وریدی جهت اندازه­گیری CRP و فیبرینوژن جمع­آوری شد. همچنین در هر دو مرحله شاخص­های پیکرسنجی و ترکیب بدنی مورد اندازه­گیری قرار گرفت. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری آنالیز واریانس با اندازه­گیری­های مکرر و ضرب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها بعد از انجام 14 هفته تمرینات موازی، کاهش معناداری در غلظت CRP و فیبرینوژن در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0PP)، در حالی­که این شاخص­ها در گروه کنترل بدون تغییر باقی ماند (05/0‌P). نتیجه­ گیری بر اساس یافته­های حاصل از پژوهش می­توان اظهار داشت که انجام تمرینات ورزشی موازی می­تواند روش تمرینی مناسبی برای بهبود ترکیب بدن و تعدیل شاخص­های التهابی پیش­بینی کننده بیماری­های قلبی-عروقی در مردان سالمند باشد.

Keywords

• تمرینات ورزشی موازی
• پروتیئن واکنشگر-C
• فیبرینوژن
• ترکیب بدن