پیش‌بینی کیفیت رابطه زناشویی بر اساس ویژگی‌های شخصیتی، نیازهای گلاسر و پذیرش خویشتن

Abstract

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی کیفیت رابطه زناشویی بر اساس ویژگی‌های شخصیتی، نیازهای گلاسر و پذیرش خویشتن در بین زوجین شهر اصفهان بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش‌های توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری زوج‌های 20 تا 50 ساله شهر اصفهان در سال 1396 بودند که حداقل دو سال از ازدواج آن‌ها گذشته بود. نمونه آماری شامل 615 زوج بود که به شکل در دسترس از مناطق مختلف شهری انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه پنج عامل شخصیت نئو (کاستا و مک‌کری، 1992)، پرسشنامه کیفیت ابعاد رابطه (فلیچر، سیمپسون و توماس، 2000)، پرسشنامه نیازهای اساسی (صاحبی، 1380) و پرسشنامه پذیرش خویشتن (چمبرلین و هاگا، 2001). داده‌های گردآوری شده به کمک آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که متغیرهای روان‌رنجوری، تجربه‌گرایی، نیاز به آزادی و نیاز به قدرت با کیفیت رابطه زناشویی رابطه منفی و معنادار دارند. متغیرهای برون‌گرایی، توافق‌پذیری، وجدان‌گرایی، پذیرش خویشتن، عشق و تعلق خاطر، بقا و تفریح با کیفیت رابطه زناشویی رابطه مثبت و معنادار دارند. نتایج رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که کلیه متغیرها قدرت پیش‌بینی کیفیت رابطه زناشویی را دارند. نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت تغییرات متغیرهای پیش‌بین در این پژوهش با تغییرات متغیر کیفیت رابطه زناشویی همراه است. یافته‌های این پژوهش نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی، نیازهای گلاسر و پذیرش خویشتن می‌تواند پیش‌بینی‌کننده کیفیت رابطه زناشویی باشد.

Keywords

• ویژگی‌های شخصیتی
• نیازهای گلاسر
• پذیرش خویشتن
• کیفیت رابطه زناشویی