بررسی تجربه زیسته شایستگی اجتماعی در دانش‌آموزان مقطع متوسطه (دوره اول)

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر شوش از شایستگی اجتماعی انجام شده است. این مطالعه از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. روش: برای گزینش مشارکت‌کنندگان دارای اطلاعات غنی در پژوهش حاضر، از تشخیص پژوهشگر و اعلام آمادگی دانش‌آموزان و برای گردآوری اطلاعات از مصاحبۀ نیمه ساختمند استفاده شد و مصاحبه‌ها تا مرحلۀ وقوع اشباع ادامه یافت، به همین رو حجم نمونۀ نهایی را 20 مشارکت‌کننده تشکیل داد. سپس داده‌های حاصل از مصاحبه با استفاده از روش ون منن برای کشف معنای تجربیات دانش‌آموزان از شایستگی اجتماعی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های این مطالعه شامل 2 مضمون اصلی و 13 مضمون فرعی است. مضمون اصلی اول خودآگاهی اجتماعی اشت که شامل 5 مضمون فرعی مثل هم‌دلی، توسعه دیگران، خدمت-محوری، توانایی نفوذ و آگاهی سیاسی می‌شود و مضمون اصلی دوم مهارت اجتماعی است که شامل 8 مضمون فرعی مثل ارتباطات، توسعه پیوند‌ها، رهبری، همکاری، قابلیت‌های گروهی، ایجاد تعهد، مدیریت تعارض و تحول‌گرایی است. با توجه به یافته‌های این مطالعه به نظر می‌رسد که بهترین راه افزایش شایستگی اجتماعی ایجاد درک صحیح از شایستگی‌ها توسط والدین، اولیاء، مدرسه و مسئولین جامعه است. شایستگی‌های اجتماعی معیارهای مناسبی برای عملکرد افراد هستند که افراد را قادر می‌سازند وظایفی را که برعهده دارند با موفقیت انجام دهند.

Keywords

• پدیدارشناسی
• تجربه زیسته
• شایستگی اجتماعی