Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2018)
تاثیر انجام مانور Abdominal drawing-in بر روی میزان لوردوز کمری در بیماران دارای کمردرد مزمن
Abstract
مقدمه و اهداف کمردرد مزمن یکی از شایعترین مشکلات کلینیکی است که درمانهای متعددی برای آن در نظر گرفته میشود. با توجه به تاثیر مانور Abdominal drawing-in (ADIM) بر روی عملکرد عضلات کمری- لگنی و تاثیر این عضلات بر روی لوردوز ناحیه کمری و همچنین با توجه به ارتباط میان لوردوز کمری و بروز درد در این ناحیه، هدف تحقیق حاضر بررسی این است که آیا با انجام مانور ADIM، میتوان موجب کاهش زاویه لوردوز کمری شد و در نتیجه از عوارض ناشی از هایپرلوردوزیس در افراد دارای کمردردهای مزمن جلوگیری کرد و موجب بهبود عملکرد در این افراد شد یا خیر. مواد و روش ها آزمودنیهای تحقیق حاضر شامل 15 نفر خانم با درد مزمن ناحیه کمری و پاسچر هایپرلودوتیک بودند. برای اندازه گیری زاویه لوردوز کمری در وضعیت ایستاده از بیماران تصویربرداری رادیوگرافی از نمای طرفی انجام شد و با استفاده از روش اندازهگیری Cobb، میزان زاویه لوردوز مشخص گردید. یافته ها اختلاف میانگین میان قبل و بعد از انجام مانور 267/11 میباشد. این بدین معنا است که قبل از انجام مانور، انحنای ستون فقرات بیشتر بوده است و چون سطح معناداری کمتر از 05/0 است (05/0>P)، این اختلاف میانگین معنادار است. در نتیجه مانور درمانی ADIMدر اندازه لوردوز ناحیه کمری بیماران در تصویر رادیوگرافی تاثیر معناداری داشته و باعث کاهش این زاویه شده است. نتیجه گیری در بررسی حاضر مشخص گردید که انجام ADIMدر وضعیت ایستاده در افراد دارای کمردرد مزمن و پاسچر هایپرلوردوتیک کمری میتواند منجر به کاهش زاویه لوردوز و بهبود راستای ستون فقرات و در نتیجه بهبود دردهای مزمن این ناحیه گردد.
Keywords
