اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری بر اضطراب اجتماعی و کنترل قند خون کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس نوع یک

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری براضطراب اجتماعی و کنترل قند خون کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس نوع یک بود.. بدین منظور 38 نفراز کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس نوع یک شهر تهران به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند در این پژوهش از روش کارآزمایی بالینی از نوع طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسش‌نامه علائم مرضی کودک فرم والد (CSI-4) و آزمایش HbA1C بود، که در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد استفاده قرار گرفت. سپس برای آزمودنی‌ها گروه آزمایش، 12 جلسه 45 دقیقه‌ای درمان شناختی ـ رفتاری فردی اجرا شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس یک متغیری و چندمتغیری استفاده شد. نتایج تفاوت معنی‌داری بین گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ تأثیرگذاری درمان شناختی ـ رفتاری را روی متغیرهای مورد مطالعه نشان داد. به عبارت دیگر درمان شناختی ـ رفتاری موجب کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود کنترل قند خون در گروه دریافت‌کننده درمان شناختی ـ رفتاری نسبت به گروه کنترل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات درمانی اثربخش جدید در حوزه دیابت به خصوص در کودکان دیابتی در کنار سایر درمان‌های موجود مطرح شود.

Keywords

• دیابت ملیتوس نوع یک
• درمان شناختی ـ رفتاری
• قند خون
• اضطراب اجتماعی